Αυτοί, οι ναυτεργάτες, με τις απεργίες και με τις διεκδικήσεις τους «λειτουργούν καταστροφικά εις βάρος των νησιωτών».
Έτσι ισχυρίζονται οι κυβερνώντες.
Ας δούμε τώρα ποιοι τα λένε αυτά. Ας δούμε, δηλαδή, το «ποιόν» των κυβερνώντων, που χτυπούν τους ναυτεργάτες για να προστατέψουν - όπως λένε - τους νησιώτες.
Όπως θα φανεί από τα έργα τους - και όχι από τα λόγια τους - οι κυβερνώντες τόσο πολύ κόπτονται για τους νησιώτες, όσο ακριβώς κόπτονται και για τους ναυτεργάτες, και για τους εργάτες, και για τους αγρότες και γενικώς για το λαό.
1) Σε αυτή την Ελλάδα, στη νησιωτική Ελλάδα, είναι που οι εφοπλιστές, με τις πλάτες των κυβερνώντων, έχουν από το 2001 και μετά επιβάλει αυξήσεις κατά 500% (!) στις τιμές των εισιτηρίων και έτσι:
Από 10,27 ευρώ που είχε το εισιτήριο για Σάμο έφτασε τον Αύγουστο του 2012 στα 50 ευρώ (αύξηση 387%),
από 8,5 ευρώ που είχε το εισιτήριο για Ικαρία έφτασε στα 47,5 ευρώ (αύξηση 459%),
από 10,5 ευρώ που είχε για Μυτιλήνη έφτασε στα 42 ευρώ (αύξηση 300%),
από 10,85 ευρώ για Πάρο έφτασε στα 32,5 ευρώ (αύξηση 200%).
Αλήθεια, ποιος νησιώτης (και ποιος Ελληνας εργαζόμενος γενικά) είδε να αυξάνεται μέχρι 5 και 6 φορές (!) το αντίτιμο για τους κόπους του, όσο δηλαδή αυξήθηκε το αντίτιμο που καταβάλλουν οι Ελληνες ταξιδιώτες, από και προς τα νησιά, για να πληρώνουν τους «κόπους» των εφοπλιστών;
2) Σε αυτά τα νησιά είναι που συμπυκνώνεται το νόημα της πολιτικής των «άγονων γραμμών», της πολιτικής που αφήνει τα νησιά ομήρους των εφοπλιστών, χωρίς δυνατότητα μετακίνησης και επικοινωνίας για μέρες και μήνες.
Εδώ είναι που η πολιτική στον τομέα της Υγείας αποτυπώνεται στην ευχή και κατάρα: «Αλίμονο αν αρρωστήσεις»!
Εδώ, στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής είναι, που με τον νέο οργανισμό καταργείται, για παράδειγμα, η ογκολογική κλινική στη Μυτιλήνη που κατ' έτος κάνει πάνω από 1.000 νοσηλείες καρκινοπαθών. Αυτής της πολιτικής «επίτευγμα» είναι που, λόγω μη ανάπτυξης του ΕΚΑΒ, ολόκληρα νησιά, όπως η Τήνος, πέφτουν στα νύχια ιδιωτικών εταιρειών συνάπτοντας ιδιωτικές συμβάσεις για τις αερομεταφορές ασθενών.
Αλλά εδώ είναι που μεγαλουργεί και η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής. Μιας πολιτικής που ενώ οδηγεί τα νησιά στο μαρασμό και τους νησιώτες στην απόγνωση, ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει, από το 2000 μέχρι και το 2013, επιδοτήσεις για τα ταμεία των εφοπλιστών που ανέρχονται στα 700 εκατ. ευρώ!
3) Η κυβέρνηση, το κράτος και οι εφοπλιστές (φυσικά) ενδιαφέρονται για τους νησιώτες τόσο όσο προκύπτει από τα στοιχεία για την ανεργία: Με βάση τα στοιχεία του περασμένου Οκτώβρη, η ανεργία
στα Ιόνια Νησιά έχει εκτοξευτεί στο 24,4% (από 17% τον Οκτώβρη του 2011),
στην περιφέρεια Ν. Αιγαίου στο 17% (από 14,6 το 2011),
στην Κρήτη στο 24% (από 16,9 το 2011).
4) Η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ και (φυσικά) οι εφοπλιστές αγαπούν τους νησιώτες. Και τους προστρέχουν. Εξ απαλών ονύχων...
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι έχει καταγραφεί πως στους 21 νομούς με τη μεγαλύτερη διαρροή μαθητών από την υποχρεωτική εκπαίδευση, οι 11 είναι νησιωτικοί.
Έτσι εξηγείται (λόγω της «αγάπης» της κυβέρνησης για το μέλλον των νησιωτών) που στο νησιωτικό κορμό της χώρας, ήδη από την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας», τα 10 έως και πάνω από 15 παιδιά στα 100 εγκαταλείπουν το σχολείο πριν καν να βγάλουν το Γυμνάσιο και είτε παλεύουν για τον άρτο τον επιούσιο στον τόπο τους, είτε συγκροτούν τις ουρές μιας απελπισμένης (εσωτερικής και εξωτερικής) μετανάστευσης.
Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει, λοιπόν, για την αγάπη των κυβερνώντων, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των εφοπλιστών (φυσικά) προς τους νησιώτες;...
Του Νίκου ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου