ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΞΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ 300 EURO Η NEL!!!

ΕΝΩ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..... ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΤΑ ΑΚΤΟΠΛΟΙΚΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΑΚΡΙΒΑΙΝΟΥΝ.....

Πήγαιναν από τις ξέρες για να κάνουν οικονομία
Το «Θεόφιλος» δεν ακολουθούσε την ασφαλή ανατολική διαδρομή

Για 300 ευρώ, όσο θα κέρδιζε η εταιρεία (NEL) από την οικονομία στα καύσιμα με την επιλογή της μικρότερης αλλά επισφαλούς διαδρομής, το πλοίο «Θεόφιλος» έπεσε σε ξέρα, ενώ έπλεε στο στενό μεταξύ Χίου και Οινουσσών.
Από την πρόσκρουση προκλήθηκε ρήγμα 15 μέτρων, χωρίς ευτυχώς να πάθει κανένας από τους 475 επιβάτες και τα 97 μέλη του πληρώματος τίποτα.
Όπως διαπιστώθηκε, το πλοίο έπλεε προς τη Χίο μέσω του στενού ανάμεσα στη Χίο και τις Οινούσσες και όχι από τη θαλάσσια διαδρομή μεταξύ των Οινουσσών και των διεθνών υδάτων, όπως συνηθίζεται, αφού είναι η ασφαλέστερη.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η συγκεκριμένη διαδρομή επελέγει γιατί ήταν κατά 2 ναυτικά μίλια μικρότερη και έτσι το πλοίο γλίτωνε λίγα λεπτά και καύσιμα. Σύμφωνα με υπολογισμούς έμπειρων ναυτικών, το κέρδος από αυτή την αλλαγή στη διαδρομή για την πλοιοκτήτρια εταιρεία ανέρχεται σε 300 ευρώ σε κάθε δρομολόγιο, ποσό που φαίνεται μικρό, ωστόσο όμως πολλαπλασιάζεται επί του συνόλου των δρομολογίων, που στη διάρκεια του καλοκαιριού είναι καθημερινά.
«Είναι μια πρακτική αντίστοιχη με εκείνη των εταιρειών που επιλέγουν να κινούνται τα ταχύπλοα με χαμηλότερη ταχύτητα από τη μέγιστη δυνατή προκειμένου να καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα», έλεγαν χθες αξιωματικοί του Λιμενικού. Πάντως οι ρότες που επιλέγουν τα πλοία είναι κατατεθειμένες στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. «Δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση γιατί να επιλέξει ο καπετάνιος τη λιγότερο ασφαλή δίοδο, παρά μόνο για λόγους οικονομίας» συμπλήρωναν. Ο καπετάνιος του «Θεόφιλος»,που δεν βρισκόταν στη γέφυρα την ώρα της πρόσκρουσης, υποστήριξε ωστόσο στην κατάθεσή του στο Λιμεναρχείο Χίου όπου κρατείται ότι «ακολούθησε την πιο σύντομη κι όχι τη συνηθισμένη διαδρομή μεταξύ Χίου και Οινουσσών, αν και, όπως είπε, δεν ήταν η πρώτη φορά που επέλεξε να περάσει από τον συγκεκριμένο δίαυλο, καθώς η περιοχή είναι χαρτογραφημένη».
Δεν εξήγησε, όμως, επαρκώς γιατί έκανε τη συγκεκριμένη επιλογή, πράγμα που αναμένεται ίσως να πράξει σήμερα, που οδηγείται ενώπιον του εισαγγελέα Χίου.

Αγωνία
Το ναυτικό ατύχημα, που αρχικά θύμισε τραγωδίες του παρελθόντος, έγινε όταν το πλοίο «Θεόφιλος», που εκτελούσε το δρομολόγιο Μυτιλήνη-Χίος-Πειραιάς, δύο ώρες μετά τον απόπλου του από τη Λέσβο, και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, προσέκρουσε σε ύφαλο λίγο έξω από τις Οινούσσες και υπέστη ρήγμα στο αριστερό μέρος της πρύμνης.
Η πλοιοκτήτρια εταιρία ΝΕL αποδίδει τη σύγκρουση σε ανθρώπινο λάθος. «Ήταν ένα τραγικό λάθος του αξιωματικού επιφυλακής που ήταν εκείνη τη στιγμή στη γέφυρα» έλεγαν χθες παράγοντές της. Ωστόσο κανείς δεν γνωρίζει ακόμα εάν λειτουργούσαν όλα τα όργανα πλοήγησης, ούτε γιατί το πλοιο έπλεε κοντά στις Οινούσσες.
Το πλοίο, που παραμένει στις Οινούσσες, καθώς έχει πάρει κλίση δύο μοιρών, προκάλεσε και σημαντική περιβαλλοντική ρύπανση. Μετά το ατύχημα δημιουργήθηκε μεγάλη κηλίδα πετρελαίου και αποβλήτων, την οποία σκάφη του Λιμενικού με τη συνδρομή ιδιωτικής εταιρείας απορρύπανσης προσπαθούν να περιορίσουν.

Αναδημοσίευση μέρους ρεπορτάζ από "ΤΑ ΝΕΑ" 30/06/2008 - ρεπορτάζ Χρ. Μανωλάς www.tanea.gr

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Όταν πας στη Λέσβο, αξίζει να δεις……

Αγιάσος: Ο Ιερός Ναός της Παναγίας, χτισμένος το δωδέκατο αιώνα, με τη θαυματουργό εικόνα της Βρεφοκρατούσας, πιθανότατα έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, το Εκκλησιαστικό Μουσείο και το Αναγνωστήριο.
Ανεμότια (Ανεμώτια) http://www.anemotia.gr.gg : τον ναό του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος είναι μονόχωρος βασιλικού ρυθμού, με δίρριχτη κεραμοσκέπαστη στέγη και σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή κτίστηκε και τοιχογραφήθηκε το 1702. Το εικονογραφικό πρόγραμμα παρεκλίνει από το παραδοσιακά καθορισμένο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο κύκλος του μαρτυρίου του Αγ. Γεωργίου και οι σκηνές από την Αποκάλυψη. Για επιπλέον πληροφορίες χρησιμοποιείστε το παρακάτω link:

http://odysseus.culture.gr/h/2/gh255.jsp?obj_id=1669,
τον καθεδρικό ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, μία επιβλητική τρίκλιτη βασιλικού ρυθμού εκκλησία, με όμορφο καμπαναριό, φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από γκρίζα και κοκκινωπή πέτρα, με πέτρινο τέμπλο σκαλισμένο από τον γλύπτη Βλουτή Θεόδωρο,
το παλιό Δημοτικό σχολείο χτισμένο το 1898,
η πέτρινη βρύση του Καλοκώστα από το 1729 (η οποία έχει κηρυχθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως μνημείο) - για επιπλέον πληροφορίες χρησιμοποιείστε το παρακάτω link: ΥΑ 12524/9-12-1964, ΦΕΚ 38/Β/19-1-1965.

Αχλαδερή: Η Αρχαία Πύρρα η οποία ανήκε στην αρχαία Πεντάπολη. Μέσα στη θάλασσα διακρίνονται ερείπια της βουλιαγμένης από το σεισμό αρχαίας πόλης.

Άντισσα: η Ιερά Μονή Ιωάννου Θεολόγου Υψηλού στο όρος Όρδυμνος.

Καλλονή: ο Ναός των Μέσων. Θρησκευτικό Κέντρο των Αιολέων με λείψανα ψευδοπεριπτέρου Ιωνικού Ναού του τέλους του 4ου π.Χ. αιώνα. Εδώ διεξήγαγε η Σαπφώ τα πρώτα καλλιστεία της ιστορίας. Η Μονή Λειμώνος (Αγ. Ιγνάτιος).
Κλοπεδή: υπολείμματα κτισμάτων Αιολικού Ναού, αφιερωμένου στον Απόλλωνα.
Μανταμάδος: η εκκλησία του Ταξιάρχη. Η ανάγλυφη Εικόνα του Ταξιάρχη είναι φτιαγμένη από χώμα και αίμα μοναχών, έργο του μοναδικού διασωθέντα μοναχού μετά από επίθεση πειρατών.
Μεγαλοχώρι: το μνημείο του Σοφού Βενιαμίν του Λέσβιου και οι εκκλησίες της περιοχής με τα περίφημα χειροποίητα Τέμπλα τους.
Μόλυβος - Πέτρα: Το Κάστρο και το σπίτι του Εφταλιώτη στο Μόλυβο και η εκκλησία της Παναγίας στην Πέτρα.
Μόρια: το Αρχαίο Υδραγωγείο, δημιούργημα της Ρωμαϊκής Εποχής. Κατασκευασμένο από Λεσβιακό γκρίζο μάρμαρο. Τροφοδοτούσε με νερό τη Μυτιλήνη από την περιοχή της Αγιάσου, 26 χιλιόμετρα μακριά.
Μυτιλήνη: το Μουσείο Τεριάντ με έργα του Θεόφιλου, το Αρχαιολογικό, το Βυζαντινό και το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, το Αρχαίο Θέατρο, το Κάστρο, το Άγαλμα της Σαπφούς, το άγαλμα της Ελευθερίας, το αρχαίο Ιχθυοτροφείο, ο Άγιος Θεράπων και το Σπήλαιο του Αγίου Βαρθολομαίου.
Πλωμάρι: το Μουσείο Ούζου, το Λαογραφικό Μουσείο, οι Ταρσανάδες, τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, το Πολιτιστικό Κέντρο και η Σπηλιά στα Κόκαλα (όπου σκοτώθηκαν οι ντόπιοι από πειρατές).
Σκάλα Συκαμιάς: το εκκλησάκι της Παναγίας της Γοργόνας.
Σίγρι: Το Απολιθωμένο Δάσος και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Ένα μοναδικό μνημείο σπάνιας ομορφιάς που δημιούργησε η Φύση.

ΤΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ ΣΤΟ ΣΙΓΡΙ

Το Απολιθωμένο Δάσος εκτείνεται σε ολόκληρη τη Δυτική Λέσβο, οι σημαντικότερες συγκεντρώσεις απολιθωμένων κορμών και άλλων φυτικών απολιθωμάτων συναντώνται στις περιοχές του Σιγρίου, της Άντισσας και της Ερεσσού, ενώ μικρότερες συγκεντρώσεις υπάρχουν στις περιοχές των Χιδήρων, της Ανεμότιας (http://www.anemotia.gr.gg), του Μεσοτόπου, του Μολύβου, του Πολυχνίτου και της Άγρας.

Η Πολιτεία αναγνωρίζοντας τη γεωλογική και περιβαλλοντική αξία του έχει ανακηρύξει το Απολιθωμένο Δάσος «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» (Π.Δ. 443/85) και τα τμήματά του περιοχές απολύτου προστασίας. Το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου αναγνωρίζεται πλέον από την επιστημονική κοινότητα ως ανεκτίμητης αξίας φυσική κληρονομιά της ανθρωπότητας καθώς αποτελεί ένα από τα 25 μέλη του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων της UNESCO.

Από τη μελέτη των απολιθωμένων κορμών και των άλλων φυτικών μερών προσδιορίστηκε το γένος και το είδος των φυτών που συμμετείχαν στη σύνθεση του δάσους πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Συγκεκριμένα έχουν εντοπισθεί απολιθωμένοι κορμοί κωνοφόρων και αγειόσπερμων δέντρων. Οι περισσότεροι κορμοί ανήκουν στις Ταξοδιείδες (Taxodiaceae) που αποτελούν προγονικές μορφές του σύγχρονου είδους Σεκόιας που φύεται στις δυτικές ακτές των Η.Π.Α. καθώς και στην οικογένεια των Πρωτοπευκίδων (Protopinaceae), που αποτελούν τους προγόνους του σύγχρονου Πεύκου. Πολλά ακόμη κωνοφόρα εντοπίσθηκαν στην περιοχή όπως οι κυπαρισσίδες και οι κουνιχάμιες. Τέλος έχουν προσδιοριστεί πολλά καρποφόρα δένδρα όπως αντιπρόσωποι των ειδών Λεύκη, Δάφνη, Καννελλόδεντρο, Πλάτανος, Δρυς, Οξιά, Φοίνικας, Σκλήθρο, Σφένδαμος.
Το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου, αποτελεί πολύ σημαντικό μνημείο, λόγω της μοναδικότητάς του και της επιστημονικής του αξίας. Δεν πρόκειται απλά για μια περιοχή μεγάλης συγκέντρωσης απολιθωμένων κορμών, αλλά για την περιοχή διατήρησης ως τις μέρες μας ενός ολόκληρου οικοσυστήματος που απολιθώθηκε επί τόπου. Η μεγάλη συχνότητα των απολιθωμένων κορμών που διατηρούνται όρθιοι, με το ριζικό τους σύστημα σε πλήρη ανάπτυξη, πιστοποιεί ότι τα δέντρα απολιθώθηκαν στη φυσική τους θέση και δεν έχει γίνει η μεταφορά τους στη θέση όπου εντοπίζονται σήμερα. Πρόκειται δηλαδή για ένα αυτόχθονο απολιθωμένο δάσος.
Προκειμένου να προωθηθεί η προστασία, μελέτη και ανάδειξη του Απολιθωμένου Δάσους έχουν δημιουργηθεί στην ευρύτερη περιοχή ειδικά διαμορφωμένοι επισκέψιμοι, υπαίθριοι χώροι που χαρακτηρίζονται «Γεωπάρκα», τα οποία και παραθέτουμε κατωτέρω:

Γεωπάρκα Απολιθωμένου Δάσους
1. Πάρκο Απολιθωμένου Δάσους: Το πρώτο και μεγαλύτερο Πάρκο του Απολιθωμένου Δάσους βρίσκεται στη θέση «Μπαλή Αλώνια», στην επαρχιακή οδό Αντισσας - Σιγρίου. Έχει έκταση 286 στεμμάτων και αποτελεί περιοχή μεγάλης πυκνότητας απολιθωμάτων. Η ύπαρξη απολιθωμάτων στην περιοχή είναι ήδη γνωστή από το 18ο αιώνα καθώς αναφέρεται ως «Κύρια Απολιθωμένη» στα κτηματολόγια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
2. Γεωπάρκο Σιγρίου: Το Γεωπάρκο Σιγρίου βρίσκεται, δίπλα από τις εγκαταστάσεις του Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους.Η έκταση που καταλαμβάνει είναι 30 στρέμματα.
3. Γεωπάρκο Πλάκας Σιγρίου: Tο Γεωπάρκο της Πλάκας βρίσκεται 700 μ νότια του οικισμού Σιγρίου στον αγροτικό δρόμο που οδηγεί στην Ερεσό. Έχει έκταση 70 στρεμμάτων και αποτελείται από δύο τμήματα, το παράκτιο και το χερσαίο.

ΤΥΝΗΣΙΑ: Ο ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ ΚΑΙ Η ΕΛ ΜΕΤΛΙΝ, Η... ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ!

ΤΥΝΗΣΙΑ: Ο ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ ΚΑΙ Η ΕΛ ΜΕΤΛΙΝ, Η... ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ!

Το κουβάρι της συγκλονιστικής και γεμάτης περιπέτειες ζωής του ελληνικής καταγωγής πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, που αφού κούρσεψε όλη τη Μεσόγειο κατάφερε να γίνει τιμημένος αρχιναύαρχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ξετυλίγεται μέσα από την ιστορία μιας μικρής κωμόπολης της Τυνησίας της Ελ Μετλίν. 

Σήμερα, η ελληνική παροικία στην Τυνησία, που στις αρχές του 20ου αιώνα αριθμούσε 60.000 άτομα, κυρίως επιχειρηματίες, εμπόρους και σπογγαλιείες, έχει συρρικνωθεί σε περίπου 40 άτομα. Εκτός από τον ορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου στην Τύνιδα, όπου κυματίζει η ελληνική σημαία, και τις δυο ελληνορθόδοξες εκκλησίες στη Σφαξ και στη Τζέμπρα, η Ελ Μετλίν, η Μυτιλήνη δηλαδή, μια μικρή κωμόπολη σε απόσταση 60 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα της Τυνησίας, θυμίζει την ελληνική παρουσία. 

Η Ελ Μετλίν δεν πήρε τυχαία αυτό το όνομα. Πίσω από την ονομασία κρύβεται μια ολόκληρη ιστορία γεμάτη περιπέτειες που ξεκινάει από τη Μυτιλήνη και ξετυλίγεται μέσα από τον βίο των αιμοσταγών πειρατών Μπαρμπαρόσα, οι οποίοι πριν από περίπου μισή χιλιετία ξεκίνησαν από τη Λέσβο με το τσούρμο τους και αφού όργωσαν όλη τη Μεσόγειο κουρσεύοντας καράβια, έστησαν το άντρο τους στα βόρεια παράλια της Τυνησίας κοντά στη Μπιζέρτα και το ονόμασαν Ελ Μετλίν. 

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον ελληνισμό της Τυνησίας, την ονομασία της Ελ Μετλίν και για τους ελληνικής καταγωγής αδελφούς Μπαρμπαρόσα παρουσιάζει ο πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας «Μακεδνός» Δημήτρης Αλεξάνδρου στο βιβλίο του «Γκρεκίγια: Οι Έλληνες της Τυνησίας». Μάλιστα ο κ.Αλεξάνδρου ανακάλυψε στη Μυτιλήνη τον Γεώργιο Ρούγγο, που πιθανολογείται ότι είναι απόγονος των Μπαρμπαρόσα, μέσα από την αφήγηση του οποίου προκύπτουν άγνωστα στοιχεία για τους φοβερούς αρχιπειρατές της Μεσογείου.

Οι τρομεροί πειρατές Μπαρμπαρόσα

ΠΕΡΙΠΑΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

Ανάμεσα στους παραδοσιακούς οικισμούς της Ανεμώτιας (http://www.anemotia.gr.gg) και των Παρακοίλων, στα δυτικά του Κόλπου Καλλονής στη Λέσβο, η φύση και ο άνθρωπος διαμόρφωσαν, στην πορεία των αιώνων, σχέσεις μοναδικής γοητείας…

Στα ορεινά της Ανεμώτιας, η δροσιά της πυκνής βλάστησης του δάσους, η εντυπωσιακή θέα του Κόλπου Καλλονής, τα σπάνια είδη χλωρίδας, οι μοναδικού αισθητικού κάλλους κοιλάδες των χειμάρρων Ταξιάρχη και Ποταμιάς ενώνονται σε μια απαράμιλλη ποικιλία για να γοητεύσουν τον κάθε επισκέπτη…

Δείτε το πλήρες άρθρο στην ιστοσελίδα: http://www.anemotia.gr.gg