Ένα ποίημα

Ψάχνοντας τα "κιτάπια" μας βρήκαμε μερικά ποιήματα γραμμένα από συγχωριανούς μας στην ντοπιολαλιά του τόπου μας. Το χαρτί που είχαν γραφτεί κιτρίνισε όμως οι λέξεις περίμεναν. Λες και το ήξεραν ότι κάποια στιγμή θα αναρτηθούν σε αυτό εδώ το blog.
Για αρχή λοιπόν σας παρουσιάζουμε την "Ανεμώτια".

Η Ανεμώτια

Οι πρόγονοί μας του χουργιό

το είπαν Ανημώτια

γιατί ψιλά το χτίσανε

στου Άνεμου τα ώτα

Στου έδαφος του τ΄άγουνου

δύσκολα περπατούμε

μα του τόπου που γεννηθήκαμε

πρέπει να αγαπούμε

Ανεμωτισ΄ υπάρχουνε

σε όλη την οικουμένη

γιατί οι συνθήκες της ζωής

μας έχουν σκορπισμένοι

Όμως όπου και να βρισκόμαστε

στον κόσμο αυτόν που ζούμε

το όμορφο χωριουδάκι μας

ποτέ να μη ξεχνούμε

Και το σταυρό να κάνουμε

στου Χρστο του χωριανό μας

γιατί έφτου αφήσαμι

μικρά τουν αφαλό μας

Κων/νος Γ. Μητρέλλος

Ανεμώτια Λέσβου, Σεπτέμβριος 1980