Κάτω από αυτόν το δρόμο, επάνω από το Μετόχι, προβάλλει στο χάος σαν πέτρινη γροθιά, ένα ύψωμα με απόκρημνα βράχια στις τρεις του πλευρές. Είναι του «Μπούφου το βουνάρι» (Μπουφ’ του β’νάρ’). Από εδώ ελέγχεται όλο το πέρασμα της Ποταμιάς.
Ένας αυχένας, «στολισμένος» με ένα παλιό πέτρινο ντάμι και ένα μεγάλο αλώνι, το ενώνει με τον δρόμο. Στο υπερυψωμένο άκρο του ξεχωρίζει θεμέλιο ορθογωνίου κτίσματος και ένα γύρω όστρακα από τεφρά και μελαμβαφή λεσβιακά αγγεία, καθώς και κεραμίδια στέγης. Στον αυχένα υπάρχει τείχος στην βάση της σύγχρονης «χώρισης» των κτημάτων.
Προφανώς εδώ υπήρχε αρχαίο οχυρό (βίγλα). Εξάλλου, δίπλα στον δρόμο, απλώνεται στην ομαλή πλαγιά του βουνού μια αρχαία εγκατάσταση. Θεμέλια, λαξευμένοι λίθοι, όρθιοι παραστάτες, κομμάτια πιθαριών και κεραμίδων, γεμίζουν τον τόπο. Άγραφη κεραμική παντού και ανάμεσά της όστρακα από τεφρά αγγεία. Η θέση ονομάζεται όπως και η κορυφή: Λεπρίνια.
Λίγο πιο πέρα μια πηγή αρδεύει ένα περιβολάκι, κάτω από του Καζάνζη τον πλάτανο. Στο βάθος κάτω διακρίνεται το εξωκκλήσι της Αγίας Μαρίνας, στις δε κορυφές των λιόφυτων λόφων στέκονται υπέροχα μικρά συγκροτήματα από αγροτικές εγκαταστάσεις.
Μ. Αξιώτης (emprosnet.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου