Ο Μαύρος Σεπτέμβρης της Λέσβου πριν από 555 χρόνια.
Ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Βενέδικτος,αυτόπτης μάρτυρας της άλωσης της πόλης από τους Οθωμανούς το 1462,περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τη φρικτή εμπειρία του ίδιου και του ποιμνίου του:
''Eίχε λοιπόν φωτίσει τότε η πρώτη του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν το
πρωί είδαμε μπροστά μας το πέλαγος γεμάτο από όλες τις μεριές με πανιά.
Σύναυγα φτάνουν στο νησί, στο παλιό λιμάνι του Αγίου Γεωργίου, συνολικά
500 καράβια, γεμάτα πολιορκητικές μηχανές, 110 πλοία με πανιά κι από
αυτά 24 μεγάλα πολεμικά και τα υπόλοιπα διάφορα είδη φούστες και μία
γαλέρα φερμένη από τη Σινώπη.
Μόλις λοιπόν οι Τούρκοι έπιασαν το λιμάνι και αγκυροβόλησαν,οι απεσταλμένοι μας πηγαίνουν στον πασά,δηλαδή τον αρχηγό του στρατού Μαχμούτ,ζητώντας να μάθουν την αιτία της αναπάντεχης αποκοτιάς,απορώντας για τον ξαφνικό ερχομό,αφού σε όλα αυτά τα 7 χρόνια είχαμε πληρώσει τον επιβαλλόμενο ετήσιο φόρο,7000 χρυσά φλουριά βενετικά και κανένα σφάλμα δεν αποκοτήσαμε απέναντι στο κράτος τους.
Απαντά ο Μαχμούτ ότι ο σουλτάνος θέλει το κάστρο της Μυτιλήνης και το νησί δικό του.Και επειδή εμείς αρνηθήκαμε,οι Τούρκοι εφορμούν αμέσως από τα καράβια και κυριεύουν τις ακτές και περιτριγυρίζουν το κάστρο μας με στρατό.
Και πριν προλάβουμε να ασφαλίσουμε τις πόρτες των προμαχώνων μας, που
μόλις είχαμε χτίσει, οι εχθροί κάνουν έφοδο. Έτσι λοιπόν ανάβει ο
πόλεμος και ολόκληρη τη μέρα έπεφταν βροχή οι πέτρες μέχρι να
σταματήσουν λόγω της νύχτας. Την επόμενη μέρα με τον ίδιο τρόπο οι
εχθροί έρχονται να πολεμήσουν, προκαλώντας τους δικούς μας σε συμπλοκή,
περισσότερο με ακροβολισμούς παρά με κανονική μάχη. Και οι δικοί μας
πολεμιστές που έκαναν εξόδους,άλλοτε για να μαζέψουν βέλη κι άλλοτε για
να συμπλακούν με τους εχθρούς, ροβόλησαν ορμητικά προς τα κάτω, ώστε 2
από μας, μη μπορώντας να γυρίσουν, έμειναν με ανοιγμένα τα κεφάλια
ξαπλωμένοι στο χώμα. Και τα κεφάλια τους καρφωμένα πάνω σε κοντάρια
φέρνονται με χαρά στον πασά,που τους δίνει δώρο για την ανδρεία τους.
