"... η πρωτοστασία δεν κερδίζεται περισσότερο από την αρετή, παρά από αθέμιτες ενέργειες"

Κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα των αρχαιρεσιών, σε οποιαδήποτε πτυχή του δημόσιου ή ιδιωτικού βίου, η σκέψη μου στρέφεται σε ένα κείμενο του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού προς τον Καισαρείας Βασίλειο, στο οποίο σημειώνονται, μεταξύ των άλλων, τα εξής: "... η πρωτοστασία δεν κερδίζεται περισσότερο από την αρετή, παρά από αθέμιτες ενέργειες. Και οι θρόνοι περιέρχονται όχι στους πιο άξιους, αλλά σε όσους έχουν περισσότερη δύναμη."

Δυστυχώς ορίζουμε, πολλές φορές, να προτείνονται και να εκλέγονται "... αυτοί που δεν έχουν τίποτα διδαχθεί, ούτε έχουν προσφέρει κάποια υπηρεσία πριν λάβουν το βαθμό, εκτός από το ότι τον επιθυμούσαν. Κι ο ένας υπομένει τη χαμηλή θέση και στέκεται με ταπεινοφροσύνη, ενώ είναι άξιος για την υψηλή, .... ενώ ο άλλος κάθεται στην πρώτη θέση με σοβαροφάνεια, σηκώνει το φρύδι κατά των καλυτέρων του και δεν αισθάνεται τρόμο για το θρόνο, ούτε τον καταλαμβάνει φρίκη, βλέποντας τον ικανό να βρίσκεται χαμηλά."

«Μας ψεκάζουν;» (Του Γιώργου Μ. Χουτζαίου *)

«Μας ψεκάζουν;».

Του Γιώργου Μ. Χουτζαίου * 

Θα δημοσιεύσω στην αγαπητή εφημερίδα «Εμπρός», σε πέντε συνέχειες, ένα μεγάλο άρθρο μου με το γενικό τίτλο: «Μας ψεκάζουν;».

Τα επιμέρους θέματα είναι:  

1) Ο μεγάλος επιστήμονας Νίκολα Τέσλα (1856 - 1943),

2) Η Ιονόσφαιρα της Γης,

3) Το Υπερόπλο ΗΑΑRP,

4) Συνέπειες των ακτινοβολιών του Υπερόπλου HAARP και

5) «Μας ψεκάζουν;».

(Θα ήθελα να κρίνετε με επιείκεια τα γραφόμενά μου.)

Στην κατιούσα η παραγωγή γάλακτος

Στην κατιούσα η παραγωγή γάλακτος

Πτώση 27% στο κατσικίσιο γάλα

Την κατιούσα έχει πάρει η παραγωγή πρόβειου και κατσικίσιου γάλακτος στα νησιά του νομού Λέσβου. Η θρυλούμενη επιστροφή στο χωριό και την αγροτική παραγωγή στην περίπτωση της κτηνοτροφίας των νησιών του νομού μας, δεν επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία του ΕΛΓΟ «Δήμητρα». Κι αυτό παρά το ότι έχει επιτευχθεί αύξηση των τιμών παραγωγού από το 2013 και μετά.

Πάσχα (πέρασμα) στην Ανάσταση (νίκη της ζωής επί του θανάτου) Παναγιώτης Μ. Κουτσκουδής

Πάσχα (πέρασμα) στην Ανάσταση (νίκη της ζωής επί του θανάτου) 

Παναγιώτης Μ. Κουτσκουδής

Είναι νομοτέλεια η διαλεκτικότητα της ζωής μας, η εμφάνιση αντίθετων καταστάσεων μέσα στον αδιάκοπο ρου της ιστορίας. Ακμή - παρακμή, άνθηση - μαρασμός, γέννηση - θάνατος… Μέσα από το ένα ξεπηδά το άλλο. Μέσα από την ατέρμονη διαδοχή των αντιθέτων προχωρά η εξέλιξη. Καμμιά μορφή ζωής δεν είναι αθάνατη. Καμμιά κατάσταση δεν είναι μόνιμη. Κανένα δημιούργημα δεν αποφεύγει τη φθορά του πανδαμάτορα χρόνου. Απλά, τα διάφορα πράγματα έχουν διαφορετικά όρια ζωής. Φεύγει το παλιό, για να ‘ρθει το καινούργιο.

Υδρία, αγγείο τύπου Κερτς, 360 - 350 π.Χ., Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο (σκηνή από γιορτασμό των Αδωνίων)

Μέχρι να παλιώσει κι αυτό και να δώσει τη θέση του στο νεώτερο. Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή… Όποια ονομασία κι αν δώσει κανείς στην κορυφαία γιορτή του χριστιανικού κόσμου, ο συμβολισμός της είναι πάντα ο ίδιος: η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο. Η Σταύρωση εγκυμονεί την Ανάσταση, ο θάνατος (του παλιού) φέρνει τη (νέα) ζωή, το πένθος δίνει τη θέση του στη χαρά… «Ο θεός πεθαίνει, κηδεύεται μέσα στην οργιαστική ανθοφορία της φύσης, θάβεται κάτω από σωρούς λουλουδιών, ενώ ο κόσμος ξαναγεννιέται. Θάνατος γονιμοποιός!», γράφει η λαογράφος Μιράντα Τερζοπούλου.

Απάντηση του Φρ. Παπαδέλλη στα σχόλια του Δ.Σ. του Συλλόγου Ανεμωτισίων για τον νέο οδικό άξονα Καλλονής - Σιγρίου

Λάβαμε σήμερα και δημοσιεύουμε το κατωτέρω κείμενο:

--------------------------------------

Στο τελευταίο τεύχος του "ΠΑΛΜΟΥ της  Ανεμώτιας"  δημοσιεύτηκε στην σελίδα 5 ενυπόγραφο άρθρο του Δ.Σ του Μορφωτικού Συλλόγου Ανεμωτισίων  με τίτλο "Ο νέος οδικός άξονας Καλλονής-Σιγρίου".

 

Στα σχόλια του Δ.Σ. που αναφέρονται στο άρθρο αυτό υπήρξε απάντηση δική μου και του κυρίου Καπετανά Δημήτρη που αποκαθιστούν και την ιστορική πραγματικότητα και την ουσία του όλου ζητήματος που διαστρεβλώνεται, ελπίζω όχι σκόπιμα, από το Δ.Σ. του Συλλόγου.

Φραγκλίνος Παπαδέλλης
 

Παραθέτω όλα τα σχετικά δημοσιεύματα:

Τα λαϊκά έθιμα του Πάσχα (Του Παναγιώτη Μ. Κουτσκουδή)

Μέσα στο δογματικό περιεχόμενο της μείζονος περιόδου του χριστιανικού Πάσχα (από το Τριώδιο μέχρι και την Πεντηκοστή) έχουν ενταχθεί ως λαϊκά έθιμα πολλές προχριστιανικές, παγανιστικές λατρευτικές συνήθειες, που συνδέονται με την αναζωογόνηση της βλάστησης και τους κινδύνους που την απειλούν. Οι σχετικές αρχέγονες τελετουργίες αποτυπώθηκαν στις μυθολογίες όλων των λαών και βασίζονται στην έννοια της «Ανάστασης», ως απόπειρας ερμηνείας των επαναλαμβανόμενων κύκλων της φύσης και της ζωής. Με τις σχετικές τελετουργίες ο άνθρωπος γιόρταζε την αναγέννηση της γης την άνοιξη, υμνούσε το φως του ήλιου και εξέφραζε την ανάγκη καλυτέρευσης της ζωής του. Τα έθιμα αυτά έχουν χαρακτήρα αφενός γονιμικό (προσπαθούν με μαγικό τρόπο να ενισχύσουν τη γονιμότητα της γης και να εξασφαλίσουν την καλή σοδειά) και αφετέρου αποτρεπτικό (προσπαθούν με μαγικό τρόπο να διώξουν τους κινδύνους που απειλούν τη βλάστηση αυτή την εποχή).

Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια απ’ αυτά τα λαϊκά έθιμα, που ενσωματώθηκαν στη μείζονα περίοδο του χριστιανικού Πάσχα.

Τι θα γίνουμε χωρίς... «βαρβάρους» τώρα;

 

Καλλιεργήθηκε επί πολλούς μήνες από υψηλόβαθμους κυβερνητικούς παράγοντες, η βεβαιότητα, για τη λεσβιακή κοινωνία, της διάσπασης του «Δήμου-τέρατος» της Λέσβου, όπως βαρβαρικά είχε επονομαστεί, σε δύο ή σε τρεις ή σε τέσσερις και ενδεχομένως περισσότερους δήμους.

Καλλιεργήθηκε επίσης από πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες διαφόρων αποχρώσεων που διαδραματίζουν σημαντικούς ή λιγότερο σημαντικούς ρόλους στο νησί, η ίδια βεβαιότητα.

 

Καλλιεργήθηκε, ακόμα, επί μήνες από ποικίλα μέσα ενημέρωσης όλων των κατηγοριών, ο εφησυχασμός της σιγουριάς για την επικείμενη θετική έκβαση του «παλλαϊκού» αιτήματος της κατάτμησης του ενιαίου Δήμου.

Αναγορεύτηκε εν τέλει σε πρωτεύοντα, μείζονος σημασίας, σχεδόν κεντρικό όσο και ουσιαστικό, στόχο για το νησί μας, σε βαθμό που είτε αγνοήθηκαν είτε υποβαθμίστηκαν ζωτικά προβλήματα που απασχολούν τον τόπο και ενδιαφέρουν τους πολίτες του.

 

Υπήρξαν ελάχιστες και συνήθως άτονες συζητήσεις

Η ζωή στη Λέσβο λίγα χρόνια μετά την οθωμανική κατάκτηση

Όπως, ίσως, θα θυμούνται οι συστηματικοί αναγνώστες αυτής της στήλης, είχαμε γράψει πριν από αρκετό καιρό, σε ένα από τα πρώτα σημειώματά μας, ότι λίγο μετά την οθωμανική κατάκτηση του νησιού (1462) και βέβαια μετά τις πρώτες δύσκολες στιγμές της ανατροπής μιας παλαιότερης κατάκτησης (Γατελούζοι), έχουμε, έστω και λίγες, μαρτυρίες που μας δείχνουν ότι η ζωή άρχισε και πάλι να βρίσκει τους ρυθμούς και την όποια κανονικότητά της.

 

Αυτό, βέβαια, ίσως παραξενεύει κάποιους ή και πολλούς αναγνώστες, επειδή η περίοδος της Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με τα διδάγματα της ιστορίας που μαθαίναμε πριν από λίγα χρόνια στα σχολεία μας, και τα κηρύγματα, ακόμα και τώρα, μιας άλλου τύπου ιστορίας... (πολύ τολμηρό να την πει κανείς ιστορία), έχει στενά συνδεθεί με μιαν αντίληψη ακινησίας, πλήρους σκοταδισμού, καταστροφών, συνεχών κατατρεγμών κ.τ.λ..

Αν όμως έτσι ήταν τα πράγματα και οι αιώνες κυλούσαν στην αμάθεια και το σκότος, στην πείνα και στην καταστροφή, τότε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την ανέλιξη και την πρόοδο του 18ου λ.χ. αιώνα, τα σχολεία, το εμπόριο, και εν τέλει την Επανάσταση του 1821.