Τι θα γίνουμε χωρίς... «βαρβάρους» τώρα;

 

Καλλιεργήθηκε επί πολλούς μήνες από υψηλόβαθμους κυβερνητικούς παράγοντες, η βεβαιότητα, για τη λεσβιακή κοινωνία, της διάσπασης του «Δήμου-τέρατος» της Λέσβου, όπως βαρβαρικά είχε επονομαστεί, σε δύο ή σε τρεις ή σε τέσσερις και ενδεχομένως περισσότερους δήμους.

Καλλιεργήθηκε επίσης από πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες διαφόρων αποχρώσεων που διαδραματίζουν σημαντικούς ή λιγότερο σημαντικούς ρόλους στο νησί, η ίδια βεβαιότητα.

 

Καλλιεργήθηκε, ακόμα, επί μήνες από ποικίλα μέσα ενημέρωσης όλων των κατηγοριών, ο εφησυχασμός της σιγουριάς για την επικείμενη θετική έκβαση του «παλλαϊκού» αιτήματος της κατάτμησης του ενιαίου Δήμου.

Αναγορεύτηκε εν τέλει σε πρωτεύοντα, μείζονος σημασίας, σχεδόν κεντρικό όσο και ουσιαστικό, στόχο για το νησί μας, σε βαθμό που είτε αγνοήθηκαν είτε υποβαθμίστηκαν ζωτικά προβλήματα που απασχολούν τον τόπο και ενδιαφέρουν τους πολίτες του.

 

Υπήρξαν ελάχιστες και συνήθως άτονες συζητήσεις
για το ζωτικό, για την ίδια την ύπαρξη του νησιού, θέμα της συγκοινωνιακής του σύνδεσης με την υπόλοιπη χώρα, τόσο αεροπορικά όσο και ακτοπλοϊκά, χωρίς να έχουν προταθεί και διεκδικηθεί εφικτές και εφαρμόσιμες λύσεις.

Αγνοήθηκε σχεδόν παντελώς το γεγονός πως η αποτελεσματική συγκοινωνιακή σύνδεση του νησιού με την υπόλοιπη χώρα είναι βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία παραγωγικών επενδύσεων και, κατά επέκταση, ουσιαστικής αναπτυξιακής προοπτικής και φυσικά επιτυχούς αντιμετώπισης της ανεργίας και της οικονομικής δυσπραγίας.

Ακροθιγώς και μόνον συζητήθηκαν τα σοβαρότατα ζητήματα της προόδου στον εγχώριο συγκοινωνιακό τομέα, στα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος στον ενεργειακό τομέα, στα κρισιμότατα θέματα Υγείας, Παιδείας, Κοινωνικής Φροντίδας και πολλά άλλα.

 

Παρακολουθούσαμε επί δύο χρόνια σχεδόν μια εντελώς ανούσια διελκυστίνδα μεταξύ του αναγκαίου ή προβλεπόμενου ή επιθυμητού αριθμού των δήμων που έπρεπε να αποτελέσουν το διάδοχο σχήμα του ενός Δήμου.

Τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν υπέρ των διαφορετικών απόψεων, δυστυχώς ήταν πολιτικά, προσωπικά ή, ας επιτραπεί και σε μένα ο βαρβαρισμός, «μπακλαβοειδή» και πάντως ελάχιστα ουσιαστικά, αναπτυξιακά και αξιακά!

 

Αντί, συνεπώς, να αναπτυχθεί παραγωγικός και βέβαια ουσιαστικός διάλογος τόσο για τα μεγάλα και μικρά θέματα που αφορούν τη ζωτική ύπαρξη και την ανάπτυξη του νησιού μας, η δημόσια συζήτηση - και όχι μόνον - αναλώθηκε στη μαχητική, ομολογώ, διεκδίκηση της διάσπασης του ενιαίου Δήμου. Υπήρξε μάλιστα τόση και τέτοια μαχητικότητα στη διεκδίκηση του αιτήματος της διάσπασης του ενιαίου Δήμου, ώστε όλα τα κακώς κείμενα αποδόθηκαν στον ενιαίο Δήμο Λέσβου.

 

Υποστηρίχτηκε, δηλαδή, πως η λειτουργικότητα των ποικίλων υπηρεσιών του νησιού όσο και η έλλειψη καθαριότητας, η κάκιστη εξυπηρέτηση του πολίτη, η υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας και γενικότερα το ιδιαιτέρως χαμηλό επίπεδο προσφοράς κάθε είδους υπηρεσιών προς το κοινωνικό σύνολο, είχαν την αρνητική προέλευσή τους στη λειτουργία ενός και μοναδικού Δήμου. Λογικό συμπέρασμα της μαχητικής αυτής άποψης είναι πως αν είχε εκλείψει ο ενιαίος Δήμος και είχε κατατμηθεί, τότε ως φυσικό επακόλουθο της εξέλιξης αυτής θα πρέπει να ήταν και η σαφής βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες!

 

Και διερωτώμαι αφελώς, εγώ και νομίζω κάθε καλοπροαίρετος πολίτης του τόπου, άραγε τα προβλήματα που συνοπτικά ανέφερα, ήταν λυμένα όταν στο νησί λειτουργούσαν επί πολλά χρόνια πολλοί δήμοι; Ας είμαστε σοβαροί αν πραγματικά θέλουμε να συμβάλουμε στην προκοπή του νησιού μας σε όλους τους τομείς.

 

Και τώρα, δύο σχεδόν μήνες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές που έχουμε μείνει χωρίς «βαρβάρους», όπως επισημαίνω στην επικεφαλίδα μου, εντελώς ανέτοιμοι από κρίσιμες όσο και παραγωγικές για τον τόπο προτάσεις, η τοπική κοινωνία ψάχνει και αναζητά να βρει απαντήσεις στο πραγματικό ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί από καιρό όσους αισθάνονται και ενδεχομένως διαδραματίζουν υπεύθυνους ρόλους στο νησί.

 

Η αναζήτηση, δηλαδή, των κατάλληλων εκείνων προσώπων που μπορούν να ηγηθούν, με πιθανότητες επιτυχίας, της προσπάθειας για την πραγματική προκοπή, την πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου. Γιατί με αποτυχημένες επιλογές, σαν κι αυτές που διανύθηκαν ήδη και σύντομα ολοκληρώνονται, το μόνο που μπορεί να αναμένει κανείς είναι μια τεράστια ΑΠΟΤΥΧΙΑ, όχι βέβαια εξ αιτίας της μη διάσπασης του Δήμου Λέσβου!

 

* Του Φραγκλίνου Παπαδέλλη, επίκουρου καθηγητή Παιδιατρικής, πρώην διευθυντή Γ.Ν.Π. Πεντέλης, πρώην βουλευτή-υφυπουργού Υγείας.