Κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα των αρχαιρεσιών, σε
οποιαδήποτε πτυχή του δημόσιου ή ιδιωτικού βίου, η σκέψη μου στρέφεται σε ένα
κείμενο του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού προς τον Καισαρείας Βασίλειο, στο οποίο
σημειώνονται, μεταξύ των άλλων, τα εξής: "...
η πρωτοστασία δεν κερδίζεται περισσότερο από την αρετή, παρά από αθέμιτες
ενέργειες. Και οι θρόνοι περιέρχονται όχι στους πιο άξιους, αλλά σε όσους έχουν
περισσότερη δύναμη."
Δυστυχώς ορίζουμε,
πολλές φορές, να προτείνονται και να εκλέγονται "... αυτοί που δεν έχουν τίποτα διδαχθεί, ούτε έχουν προσφέρει
κάποια υπηρεσία πριν λάβουν το βαθμό, εκτός από το ότι τον επιθυμούσαν. Κι ο
ένας υπομένει τη χαμηλή θέση και στέκεται με ταπεινοφροσύνη, ενώ είναι άξιος
για την υψηλή, .... ενώ ο άλλος κάθεται στην πρώτη θέση με σοβαροφάνεια,
σηκώνει το φρύδι κατά των καλυτέρων του και δεν αισθάνεται τρόμο για το θρόνο,
ούτε τον καταλαμβάνει φρίκη, βλέποντας τον ικανό να βρίσκεται χαμηλά."
Τα παραπάνω αποσπάσματα, καθώς επίσης και τα
συναισθήματα που συνοδεύουν την ανάγνωσή τους, με κατέλαβαν γι' ακόμη μία φορά,
βλέποντας να προωθούνται -μεθοδευμένα πολλές φορές- ορισμένοι υποψήφιοι, εν
όψει εκλογικής διαδικασίας οι οποίοι κάθε άλλο παρά μόχθο για την κοινωνία/
κοινότητα έχουν να επιδείξουν.
Η προχειρότητα που συγκροτούνται οι βιτρίνες των
κομμάτων -τα ψηφοδέλτια, δείχνει ψηφοθηρικούς και μόνο σκοπούς. Δείχνει επιλογές του "φαίνεσθε" και όχι του «Είναι»,
κάτι το οποίο δεν υπόσχεται προκοπή στον τόπο. Δείχνει την αδυναμία γνωστών και
συμβιβασμένων μηχανισμών (που άλλαξαν χρώμα) στο να χειραγωγήσουν συνειδήσεις.
Πρόσωπα ρυτιδιασμένα από τις δημόσιες συναθροίσεις
αρέσκονται σε προεκλογικές χειραψίες υποσχέσεων. Όταν οι συνθήκες ευνοούν, αλλάζουν
οποιοδήποτε πολιτικό μανδύα καταλαβαίνουν ότι τους υπόσχεται έστω και ελάχιστη
προσωπική μεταχείριση. «Μνημονικοί», «αντιμνημονιακοί», «ανένταχτοι», «αχρωμάτιστοί»,
«άοσμοι», «ανεξάρτητοι» ενώνονται και διασπούνται πολύ εύκολα για να διατηρήσουν ένα σάπιο
πολιτικό σύστημα.
Στις επικείμενες εκλογές ας αναδειχτεί κι ας επιβραβευτεί
η συνέπεια, η σταθερότητα και ο αταλάντευτος λόγος στην στάση ζωής.
Σταύρος Μαντατής
Απόφοιτος Δημοσιογραφίας και τελειόφοιτος
Α.Ε.Α.Η.Κ
1 σχόλιο:
Εύστοχες οι παρατηρήσεις σου κ. Μαντατή. Καλό είναι να αναζητούμε όλοι μας τα κίνητρα κάποιου -ων, πίσω από τα "φαινόμενα" και τα "ορώμενα". Και να δίνουμε την ψήφο μας σ'εκείνους που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο και όχι σ'εκείνους που ενδιαφέρονται "για την πάρτη τους", για να μη χάσουν την καρέκλα τους, ή πως να "γραπωθούν" σε αυτήν.
Δημοσίευση σχολίου