Ευχές από το Anemotia - το blog της Ανεμώτιας

Τα παλιά επαγγέλματα της Λέσβου

Αφιέρωμα της Εφημερίδας των Συντακτών για τα παλιά επαγγέλματα της Λέσβου.

Ένα ταξίδι με τους εργάτες του χθες. Ένα ταξίδι στα παραδοσιακά επαγγέλματα στη Λέσβο. Σ’ έναν κόσμο που χάνεται, που αγωνίζεται να συνεχίσει να δίνει το «παρών», έστω και με διαφορετικό τρόπο, ή σε διαφοροποιημένο πλαίσιο. Ενα ταξίδι στο μεταίχμιο. Λίγο στο πριν, λίγο στο μετά. Πριν από την εκβιομηχάνιση, πριν από τη μαζική παραγωγή, πριν από την ομοιομορφία. Ένα καλαίσθητο έντυπο, με τη διεισδυτική φωτογραφική ματιά του Περικλή Μεράκου και την ευαίσθητη πένα της Δέσποινας Παπαδήμα. Πίσω από την έκδοση και την πρωτοβουλία βρίσκεται η Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου, η οποία, αν της τηλεφωνήσετε (22510 29400) μπορεί να σας στείλει δωρεάν την έκδοση.

 

Λέσβος. Οικονομική και κοινωνική ιστορία (1840-1912)

Ευριδίκη Σιφναίου, Λέσβος. Οικονομική και κοινωνική ιστορία (1840-1912). Τροχαλία, 1996.

 

Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο, σύνθετο έργο Ιστορίας του τόπου μας βασισμένο σε πλήθος αδημοσίευτων πρωτογενών πηγών, που φωτίζουν άγνωστες πτυχές της τοπικής ιστορίας της Λέσβου τα τελευταία 72 χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας (1840 - 1912).

Θέματα όπως η ιδιοκτησία γης, μέσων παραγωγής, κεφαλαίου, οι ασχολίες των ανθρώπων, το εργατικό δυναμικό και η ανάδυση του εργατικού κινήματος, οι συντεχνίες, οι αποδόσεις των επιχειρήσεων, οι φόροι, οι τιμές του λαδιού, οι αντιστοιχίες αμοιβών - αγοραστικής δύναμης, αλλά και κοινωνικοί θεσμοί, όπως η προίκα, ο αρραβώνας, ο γάμος, το διαζύγιο, η υιοθεσία, η καθημερινή ζωη και η ψυχαγωγία του αστού και του υπηρέτη, η διακίνηση των ιδεών και ο αστικός μετασχηματισμό της Μυτιληναϊκής κοινωνίας και ακόμα θέματα όπως η Δημοκρατία και η μετανάστευση, το χρηματοδοτικό σύστημα και η τοκογλυφία, ο Τύπος και οι εκδόσεις, η εμπορική ανάπτυξη και η πορεία προς την εκβιομηχάνιση, η λεσβιακή διασπορά παρουσιάζονται για πρώτη φορά τόσο τεκμηριωμένα με πίνακες αριθμητικούς, ποσοτικά και στατιστικά δεδομένα, πίνακες ονομάτων κλπ.

 

Εκδόσεις: Τροχαλία Δήμος Μυτιλήνης

 

Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο από εδώ:

helios-eie.ekt.gr/INR_Sifnaiou_96_01.pdf

http://helios-eie.ekt.gr

 

 

Η προίκα στη Λέσβο

Του Παναγιώτη Δ. Μιχαηλάρη *

 

Το ζήτημα της προίκας, της προικοδοσίας δηλαδή των παιδιών που ξεκινούν την έγγαμη περιπέτειά τους, με ορισμένα περιουσιακά στοιχεία - κινητά ή ακίνητα - που τους παρέχουν οι γονείς τους, αποτέλεσε και αποτελεί κεντρικό σημείο της κοινωνικής ζωής με συνεχή ροή στο χρόνο, που φυσικά φθάνει ως τις μέρες μας. Η σημασία αυτής της συμπεριφοράς αναδεικνύεται από το γεγονός ότι απέκτησε σιγά - σιγά και τη μορφή θεσμοθετημένης και νομικά κατοχυρωμένης ενέργειας και εντάχθηκε στο Οικογενειακό Δίκαιο κάθε χώρας με την ανάλογη βιβλιογραφική κάλυψη.

 

Τα πρόβατα της Λέσβου, ιδανικά για ξηροθερμικές συνθήκες

Συνέντευξη του αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Ζωικής Παραγωγής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνη Κομινάκη στην εφημερίδα "Εμπρός". Πρόκειται για τον επιστημονικό υπεύθυνο των προγραμμάτων γενετικής βελτίωσης των προβάτων φυλής Λέσβου, που εφαρμόζονται στη Λέσβο από τους Συνεταιρισμούς Πέτρας, Σκαλοχωρίου και Παρακοίλων, προγράμματα που μεταφέρουν την επιστημονική γνώση στο επίπεδο της παραγωγής.
 

Μιλάει με πολύ ένθερμο τρόπο για τις δυνατότητες των προβάτων φυλής Λέσβου και πιστεύει πως σε βάθος χρόνου οι κτηνοτρόφοι του νησιού μπορούν να πετύχουν υψηλότερες αποδόσεις γάλακτος κι έτσι να αυξήσουν το εισόδημά τους. Μια δεύτερη πηγή εισοδήματος για τους κτηνοτρόφους μπορεί να προέλθει από την πώληση γενετικά βελτιωμένων ζώων προς κτηνοτρόφους άλλων περιοχών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τα όσα μάς λέει ο κ. Κομινάκης δείχνουν πως υπάρχουν πολλές αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες στην πρωτογενή παραγωγή της Λέσβου.

 

Κύριε Κομινάκη, θα θέλαμε να μας πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του προγράμματος γενετικής βελτίωσης που εφαρμόζεται στο Συνεταιρισμό της Πέτρας.
 

3ο Ερασιτεχνικό Τουρνουά Ποδοσφαίρου ΑΝΕΜΩΤΙΑ 2013

Οι νέοι της Ανεμώτιας διοργανώνουν και φέτος για 3η συνεχόμενη χρονιά το 3ο Ερασιτεχνικό Τουρνουά Ποδοσφαίρου 11Χ11.

Οι αγώνες θα διεξαχθούν στις 4-5, 9 και 11 Αυγούστου στο δημοτικό γήπεδο της Ανεμώτιας.

Οι ομάδες θα πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή έως τις 2 Αυγούστου στις 13:00. Απο τον αριθμό των ομάδων θα προκύψουν και τα ζευγάρια που θα ανακοινωθούν στην κλήρωση που θα γίνει στο internet cafe BattleGrοunds Kαλλονής την Παρασκευή 2 Αυγούστου στις 22:00. Τα διαδικαστικά των αγώνων θα ανακοινωθούν με νέο Δελτίο Τύπου και οι αρχηγοί των ομάδων θα ενημερωθούν τηλεφωνικά.

Ο μειωμένος Φ.Π.Α. στην τσέπη τους;

Έρευνα της εφημ. «Εμπρός» σε τέσσερα σούπερ μάρκετ της Μυτιλήνης, για το μειωμένο Φ.Π.Α. που δε φθάνει στο καταναλωτή.

Πού πάει ο μειωμένος Φ.Π.Α. που έχει επιβληθεί στα νησιά του Αιγαίου; Σίγουρα δεν πάει σε όλες τις περιπτώσεις στις τσέπες των νησιωτών. Αυτό αποδεικνύει έρευνα που κάναμε σε τέσσερις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ που διαθέτουν καταστήματα στην πόλη της Μυτιλήνης. Σύμφωνα με αυτήν, οι τιμές προϊόντων είναι ίδιες είτε αυτά πουλιούνται στην Αθήνα με Φ.Π.Α. 23% και 13%, είτε πουλιούνται στη Μυτιλήνη με Φ.Π.Π. 16%ν και 9%!

Συλλέξαμε τα φυλλάδια με τις προσφορές των σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε ενδεικτικά ορισμένα προϊόντα που περιέχονται σε αυτά.

Αρχαιολογικά Μνημεία Λέσβου: Το παράδειγμα των αρχαίων λατομείων της Μόριας

Σκουπιδότοποι της Λέσβου στην αρχαία πολιτισμική παγκοσμιότητα...

 

Τα αρχαία λατομεία, μνημεία της φύσης και του ανθρώπου, από τα οποία προήλθαν τα υλικά δομής των μνημείων και άλλων αριστουργημάτων τέχνης (αγάλματα και άλλα γλυπτά), είναι αναμφισβήτητα ένα μεγάλο εθνικό κεφάλαιο γεωλογικής, αρχαιολογικής και ιστορικής σπουδαιότητας.

 

Γι’ αυτό και κατατάσσονται από πλευράς μνημειακής αξίας στον ανώτατο βαθμό και ως εκ τούτου απορρέουν υποχρεώσεις υψηλού βαθμού προστασίας. Επιπλέον, στο Αιγαίο αποκτούν αυτά ακόμη μεγαλύτερη σπουδαιότητα, διότι καταδεικνύουν τη διαχρονικότητα του Ελληνισμού.

 

Δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται σε κατάσταση ακραίας εγκατάλειψης, αν και προστατεύονται από τον αρχαιολογικό νόμο.

Ένα από αυτά είναι το γνωστό αρχαίο λατομείο Μόριας, που βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τη Μυτιλήνη, στο δρόμο προς τη Μόρια, μετά τη διασταύρωση του Μαυροβουνίου.

Υπό σύσταση κοινωφελές ίδρυμα Βλάμη (;) και αποχαρακτηρισμός έκτασης ιδιοκτησίας του ως μη δασικής

Έπεσε στην αντίληψή μας η παρακάτω απόφαση της Δ/νσης Δασών του Ν. Λέσβου σχετικά με το "υπό σύσταση κοινοφελές ίδρυμα Χρήστου Βλάμη" (Διαύγεια: ΑΔΑ: ΒΕΑΑΟΡ1Ι-ΤΒ4, 17/04/2013).

 

Από όσο γνωρίζουμε, είχε δοθεί ως κληρονομιά στην τότε κοινότητα Ανεμώτιας και κατόπιν με τις διοικητικές αλλαγές  ("Καποδίστριας" και "Καλλικράτης") είχε περάσει στην αρμοδιότητα του τότε Δήμου Καλλονής και τώρα του Δήμου Λέσβου.

 

Οι κάτοικοι της Ανεμώτιας έχουν ενημερωθεί ; Ή όταν το μάθουν θα τους λένε "τώρα ότι έγινε, έγινε"...

 

Δείτε σχετικά:

 

- Κληρονομιά Βλάμη: Τοποθέτηση - Προτάσεις από την Επιτροπή Δημοτών στην 1η Συνάντηση Ανεμωτισίων (8/5/2011)

- Κληρονομιά Βλάμη: Προτάσεις που κατατέθηκαν στην Συνεδρίαση του Τ.Σ. Ανεμώτιας 20/04/2011

 

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Δ/νση Δασών Ν. Λέσβου ανακοινώνει ότι:

Με την αρ. 19605/1466/16-04-2013 Πράξη Χαρακτηρισμού του Δ/ντή Δασών Ν. Λέσβου, που στάλθηκε για να αναρτηθεί στη Δημοτική Ενότητα Καλλονής (Ανεμώτιας), χαρακτηρίσθηκε, μετά από αίτηση του κ. εκτελεστών του υπό σύσταση κοινωφελούς ιδρύματος Χρήστου Βλάμη έκταση συνολικού εμβαδού Ε=48.084 τ.μ η οποία βρίσκεται στη θέση «Γούπη» Δημοτικής Ενότητας Καλλονής (Τοπ. Κοινότητα Ανεμώτιας) Δήμου Λέσβου ως εξής:

1) Ως ΜΗ ΔΑΣΙΚΗ, έκταση εμβαδού Ε1= 19.086,79 τ.μ.κατά την έννοια της παρ. 6α΄ του άρθρου 3 του Ν. 998/79 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα

2) Ως ΔΑΣΟΣ, έκταση εμβαδού Ε2= 28.997,21 τ.μ. κατά την έννοια της παρ.1 του άρθρου 3 του Ν. 998/79, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα υπαγόμενη στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.

Κατά της πράξης αυτής και εντός δύο μηνών από την τελευταία δημοσίευση μπορούν να εκφέρουν αντιρρήσεις η Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου καθώς και κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο που έχει έννομο συμφέρον, ενώπιον της Α΄/θμιας Ε.Ε.Δ.Α. Ν. Λέσβου.

 

Μυτιλήνη 17-04-2013

Ο Δ/ντής Δασών Ν. Λέσβου

Φώτιος Κράλης

Δασολόγος, MSc

αναδημοσίευση από το blog της Επιτροπής Δημοτών Ανεμώτιας

Ο Δήμος Λέσβου βεβαιώθηκε πλέον ότι ο "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ" δεν είναι λειτουργικός

Αντιγράφουμε από τον "Δημοκράτη" : "Τη διενέργεια δημοψηφίσματος το Νοέμβριο για το θέμα του Καλλικράτη, ανακοίνωσε και επισήμως χθες ο Δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος σε συνέντευξη τύπου." και προσθέτουμε... μια που πλησιάζουν οι εκλογές...

Ο κ. Δήμαρχος δήλωσε ότι (σε παρέθενση σχόλιά μας): «Μέχρι πρόσφατα έτρεφα ελπίδες ότι οι υποσχέσεις των κομμάτων (;) και της κυβέρνησης (;) που είχαν δοθεί ενόψει των περσινών εκλογικών αναμετρήσεων, θα υλοποιούντο και έτσι ο τεράστιος και αδιοίκητος Δήμος Λέσβου θα χωριζόταν σε περισσότερους Δήμους.". Έτσι λοιπόν "βεβαιώθηκα πλέον ότι θα πρέπει να υλοποιήσουμε την προεκλογική μας δέσμευση, που είναι η διενέργεια δημοψηφίσματος, ως έσχατο μέσο και μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση". Επίσης τόνισε "για όλη αυτή την ιστορία θα χρειαστούν χρήματα και οργάνωση και φυσικά συμπαράταξη όλων των πολιτών. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μου, το «ΝΑΙ», υπέρ του να χωριστεί ο Δήμος Λέσβου σε μικρότερους, θα λάβει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, τουλάχιστον 99%, ενώ το «όχι» θα περιοριστεί σε λίγες ψήφους.".   Αφήνουμε στην άκρη τυχόν προεκλογικές σκοπιμότητες που μπορεί (;) να κρύβονται ενόψει των δημοτικών εκλογών που έρχονται σε ένα χρόνο καθώς επίσης και την "αργοπορία" στο να κατανοήσει η καλοπροαίρετη δημοτική αρχή τις δυσλειτουργίες και τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο "Καλλικράτης".   Απλώς παραθέτουμε ένα κείμενο το οποίο είχαμε αναρτήσει στις 16 Ιουνίου 2010 (πατήστε στον σύνδεσμο που ακολουθεί για να το διαβάσετε):   Το “Καλλι-ΚΡΑΤΟΣ”

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΕΡΓΟΣ - Μια συζήτηση περί παραδοσιακής μουσικής και όχι μόνο

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΕΡΓΟΣ
Μια συζήτηση περί παραδοσιακής μουσικής και όχι μόνο

Το νησί της Λέσβου διαθέτει πλούσια και αξιοζήλευτη μουσική παράδοση τόσο σε ό,τι αφορά τους παραδοσιακούς σκοπούς όσο και σε ό,τι αφορά τους μουσικούς που κατά το παρελθόν ερμήνευσαν την τοπική μουσική και την κράτησαν ζωντανή μέχρι και τις μέρες μας. Αναντίρρητα, το μουσικό πάντρεμα Λέσβου και Μικράς Ασίας έχει αφήσει ανά τα χρόνια ένα σημαντικότατο σε όγκο και ποιότητα (πολύ)πολιτισμικό στίγμα στην ολότητα της παραδοσιακής μουσικής της χώρας μας. Ο Παναγιώτης Βέργος, γεννημένος στην Αθήνα το 1987 αλλά καταγόμενος από την Ανεμώτια, αποτελεί έναν από τους πιο άξιους συνεχιστές και κομιστές του μουσικού πολιτισμού του νησιού αλλά και της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής γενικότερα. Η συνέντευξη που ακολουθεί έχει να κάνει με θέματα μουσικολογικού, λαογραφικού και όχι μόνο ενδιαφέροντος.

* * * * * * * * * * * * * * *

Σταύρος Κουδουνάς: Παναγιώτη, αρχικά θα ήθελα να μου δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό σου: Τι σε ώθησε στη μελέτη του σαντουριού;

 

Παναγιώτης Βέργος: Ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία, περίπου 7 ετών και πλάι στον Δημήτρη Κοφτερό. Αυτό που με επηρέασε περισσότερο ήταν τα ακούσματα που είχα από την οικογένεια μου τα οποία κινούνταν σε πολλά μουσικά είδη αλλά κυρίως σε αυτό της παραδοσιακής μας μουσικής. Αυτό λοιπόν που με παρακίνησε περισσότερο ήταν η ακρόαση παλαιών βινυλίων, κασετών αλλά και cd πλήθους εξαιρετικών μουσικών και δεξιοτεχνών όπως π.χ, ο ‘‘Μπινταγιάλας’’. Από εκεί και πέρα, στην επιλογή του σαντουριού έπαιξε αναμφίβολα ρόλο η καταγωγή μου από την Ανεμώτια της Λέσβου, μέρος στο οποίο έχουν παίξει κατά το παρελθόν οι μεγαλύτερες ορχήστρες του νησιού. Από μικρός λοιπόν άκουγα και έβλεπα σαντούρια, ερωτεύτηκα αυτό το άκουσμα και αυτήν την εικόνα. Συνεπώς η επιλογή που είχα να κάνω όταν αποφάσισα να αρχίσω να παίζω μουσική ήταν εξαιρετικά εύκολη.
 

 

Σ.Κ: Η ενασχόληση σου με τη μουσική της Λέσβου αποτελεί κάτι που προέκυψε μόνο εξαιτίας της καταγωγής σου και των ακουσμάτων σου ή η μουσική της παράδοση αποτελεί κάτι που ούτως ή άλλως αργά η γρήγορα θα σου τράβαγε το ενδιαφέρον;

 

Π.Β: H καταγωγή μου είναι από τη Λέσβο και αυτό δεν αλλάζει. Για να το πω πιο απλά, όταν μεγαλώνεις με ‘‘απτάλικα’’ και ‘‘9ρια’’, δεν μπορείς να ακούς ‘‘τσάμικά’’. Έτσι φυσιολογικό ήταν να ασχοληθώ πρώτα με τη μουσική του τόπου μου, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμα και αν δεν καταγόμουν από την Λέσβο, η μουσική της θα μου κέντριζε ούτως ή άλλως το ενδιαφέρον.

 

Σ.Κ: Η σχέση σου με την παραδοσιακή μουσική άλλων τόπων είναι εξίσου καλή;

 

Π.Β: Είναι πολύ καλή. Ειδικά στις μέρες μας, δεν μπορείς να περιορίζεσαι σε ένα συγκεκριμένο ρεπερτόριο όπως αυτό της Λέσβου και της Μ.Ασίας. Πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να παίξεις το ρεπερτόριο οποιουδήποτε ελληνικού τόπου και ειδικότερα όσων οι σκοποί τους έχουν μέσα το σαντούρι ή το σαντούρι μπορεί να συνυπάρξει σε αυτούς μαζί με τα υπόλοιπα όργανα. Οι λόγοι που ένας μουσικός οφείλει να μελετάει ένα μεγάλο σύνολο ρεπερτορίων είναι εκτός από επαγγελματικοί, και καλλιτεχνικοί. Κυρίως καλλιτεχνικοί. Πρέπει πάντα μέσα από το ψάξιμο και τη μελέτη να ψάχνεις το μουσικά άρτιο και το αισθητικά ολοκληρωμένο. Εδώ θα πρέπει να πω πως μεγάλο ρόλο στη δική μου εξέλιξη και γνώση της ελληνικής παράδοσης έπαιξε το θέατρο ελληνικών χορών ‘‘Δορα Στράτου’’ όπου από το 2004 μαθήτευσα πλάι σε μεγάλους μουσικούς και συμμετείχα σε παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πάντα λοιπόν προσπαθούσα να μελετάω τη μουσική κάθε μέρους ξεχωριστά και ταυτόχρονα να προσπαθώ με το παίξιμό μου να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο χρώμα και στο ύφος του κάθε κομματιού.Σ.Κ: Θα ήθελα τώρα να μου μιλήσεις για τη σχέση σου με το δάσκαλο σου, Δημήτρη Κοφτερό, έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει τα μέγιστα στη μελέτη και τη διάδοση της μουσικής του νησιού μας.

Β.Π: Έχω πει πάρα πολλές φορές -και θα συνεχίσω να το λέω με κάθε ευκαιρία- πως ο Δημήτρης Κοφτερός δεν ήταν για εμένα απλά ένας δάσκαλος για την εκμάθηση του οργάνου. Δεν ήταν κάποιος που απλά θα μου μάθαινε τις κλίμακες, τα τραγούδια και το πώς να πιάνω τις μπακέτες αλλά κάποιος ο οποίος από την πρώτη στιγμή αποτέλεσε για εμένα πρότυπο τόσο ως μουσικός όσο και ως άνθρωπος.Σ.Κ: Πιστεύεις πως χωρίς τη δική του προσφορά, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά ως προς τη γνώση που έχουμε σήμερα πάνω στην ιστορία του σαντουριού αλλά και πάνω στους μυτιληνιούς σκοπούς γενικότερα;

Β.Π: Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει κυριολεκτικά αφιερώσει τη ζωή του ολόκληρη σε αυτό το έργο και που κάθε μέρα ανακαλύπτει και κάτι νέο. Αρκεί κανείς απλά να παρατηρήσει το σπουδαίο ερευνητικό και συγγραφικό του έργο και θα καταλάβει αμέσως πως χωρίς εκείνον σήμερα όλοι εμείς που μαθητεύσαμε δίπλα του είτε ήρθαμε σε επαφή μαζί του, θα ήμασταν μουσικά πολύ φτωχότεροι. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως ανάμεσα στα βιβλία που έχει συγγράψει βρίσκεται το ‘‘Μελίφθογγο Ελληνικό Σαντούρι - Πρακτική και Εκμάθηση’’ το οποίο αποτελεί τον βασικότερο οδηγό για δασκάλους και μαθητές του σαντουριού.

Δημήτρης Κοφτερός

Σ.Κ: Θα ήθελα να σταθούμε λίγο περισσότερο στο μυτιληνιό σαντούρι και να κάνεις μια σύντομη αναφορά τόσο στην ιστορία και εξέλιξή του όσο και σε σπουδαίους δεξιοτέχνες του που έζησαν στο νησί.

Β.Π: Το σαντούρι ήταν, είναι και θα είναι ιδιαίτερα αγαπητό στους Μυτιληνιούς. Όπως είναι η λύρα για τους Κρητικούς και το κλαρίνο για τους Πελοποννήσιους, έτσι είναι και το σαντούρι για εμάς και αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει. Στην ιστορική του διαδρομή, συνυπήρχε στις παλιές μπάντες με τα βιολιά, τα μπασοκίθαρα αλλά και με τα λεγόμενα μυτιληνιά ‘‘φυσερά’’. Έπαιζε ρόλο σολιστικό (κατά κύριο λόγο όταν συνυπήρχε με τα μπασοκίθαρα) αλλά και συνοδευτικό παίζοντας ακοπανιαμέντα. Από το νησί λοιπόν έχουν χωρίς υπερβολή περάσει οι μεγαλύτεροι Έλληνες δεξιοτέχνες σαντουριού. Θα αναφέρω ενδεικτικά τους Γιώργο Χατζέλη (με τα ψευδώνυμα “Χαχίνα” ή “Βέβα”), Γιάννη Σουσαμλή (με το ψευδώνυμο “Κακούργος’’) και Νίκο Καλαϊτζή (με το ψευδώνυμο “Μπινταγιάλας’’), μουσικούς που με το ιδιαίτερα δεξιοτεχνικό αλλά και εκφραστικό τους παίξιμο άφησαν σε εμάς τους νεότερους μία ανεκτίμητη κληρονομιά.

Γιώργος Χατζέλης ή ‘‘Βέβα’’, σαντούρι

Γιάννης Σουσαμλής (‘‘Κακούργος’’)

 

Νίκος Καλαϊτζής - ‘‘Μπινταγιάλας’’ (σαντούρι)

Σ.Κ: Λέσβος και Μ.Ασία παρουσίαζαν ανέκαθεν μια σύμπλευση στο θέμα της μουσικής…

Β.Π: Οπωσδήποτε! Για αυτό άλλωστε βλέπουμε μέχρι σήμερα και κοινά μουσικά όργανα. Η Λέσβος με τη Μ.Ασία εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης αποτελούσαν μια ενότητα όχι μόνο στο μουσικό τομέα αλλά και στον κοινωνικοοικονομικό, π.χ με το εμπορικό αλισβερίσι που λάμβανε χώρα ανάμεσα στις δύο αυτές περιοχές. Έτσι εντοπίζουμε κοινούς σκοπούς αλλά και σκοπούς μικρασιάτικους προσαρμοσμένους στον δικό μας μουσικό πολιτισμό. Π.χ το “Αϊβαλιώτικο’’ παίζεται σήμερα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τούρκία, ίσως λίγο διαφορετικά βέβαια. Να τονίσουμε όμως πως οι ομοιότητες που υπάρχουν δεν αναιρούν φυσικά και τις διαφορές ανάμεσα στους δύο (μουσικούς στην προκειμένη περίπτωση) πολιτισμούς . Και στο σημείο αυτό, να μην ξεχάσω να αναφέρω πως την όλη αυτή σχέση την επηρέασε από ένα σημείο και μετά η είσοδος του μπουζουκιού στη μουσική ζωή της πατρίδας μας.

Σ.Κ: Έχει λοιπόν το μπουζούκι -το πιο δημοφιλές ίσως όργανο στη χώρα μας-κατά τη γνώμη σου θέση στην παραδοσιακή μουσική;

Β.Π: Δεν έχω κάτι με το συγκεκριμένο όργανο. Άλλωστε το θεωρώ πολύ ωραίο και έχω γλεντήσει πολλά βράδια με τη συντροφιά του. Αλλά μπουζούκι και παράδοση δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Το κάθε όργανο έχει το ρεπερτόριο του. Δεν μπορείς π.χ να πάρεις μια κυκλαδίτικη (για να μην αναφέρομαι αποκλειστικά στη Λέσβο) αμοργιανή μαντινάδα που είναι γραμμένη για βιολί και για λαούτο και να την ερμηνεύσεις με μπουζούκι και κιθάρα. Μπορεί να παιχτεί άρτια και να μη χαθούν νότες, ρυθμός και παλμός. Θα έχει χαθεί όμως -και αυτό είναι το πιο βασικό- το ύφος του κομματιού. Δεν έχουμε να χωρίσουμε απολύτως τίποτα με τους μουσικούς του ρεπερτορίου του μπουζουκιού αλλά όπως σεβόμαστε εμείς το δικό τους ρεπερτόριο, έτσι πρέπει να σεβαστούν και εκείνοι το δικό μας.
 

 

Σ.Κ: Μιας και προηγουμένως αναφέρθηκες σε συγκεκριμένα τραγούδια που ακούγονται στο νησί, καλό θα ήταν να μιλήσουμε λίγο για τα “Ξύλα”, τον πιο αγαπητό σκοπό των Μυτιληνιών, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν, που κρύβει και μια ιστορία από πίσω.

Β.Π: Είναι πραγματικά ο αγαπημένος σκοπός των απανταχού Μυτιληνιών. Αν ένα γλέντι δεν ξεκινήσει με αυτά, τότε υπάρχει πρόβλημα (γέλια). Πρόκειται για έναν αργό συρτό, μερακλίδικο σκοπό που συνήθως γυρίζει σε μπάλο. Η προέλευση της ονομασίας “Ξύλα” αφορά την περίοδο της Τουρκοκρατίας όπου, το 1878, κατ’ εντολή του Οσμάν Πασά ο σκοπός αυτός ακουγόταν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του ελαιοτριβείου της Αγιάσου (σ.σ: μεγάλο ορεινό χωριό της Λέσβου) ούτως ώστε οι εργάτες να είναι πιο παραγωγικοί. Η μελωδία αυτή όμως μοιάζει αρκετά με μία τούρκική με την ονομασία “ÇEÇEN KIZI” όπως επίσης και με την αρχή του ηπειρώτικου “Πλέυρα” από την Πρέβεζα. Άρα, με αφορμή τα “Ξύλα”, για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι οι μουσικές ταξιδεύουν και δε μένουν μόνο στα στενά όρια της Λέσβου ή της Μ.Ασίας εν προκειμένω.
Σ.Κ: Η παραδοσιακή μουσική κάθε τόπου εκφράζει κατά κοινή παραδοχή σε μεγάλο βαθμό τη νοοτροπία των κατοίκων του. Αποτελεί η Λέσβος την εξαίρεση στον κανόνα; Καταφέρνει να μένει ανεπηρέαστη από τα τραγούδια-σουξέ της εποχής σε βάθος χρόνου;
Β.Π: Σαφώς και η Λέσβος δεν αποτελεί εξαίρεση. Φέρνοντας στο μυαλό μου τη Λέσβο του παρελθόντος θυμάμαι τους παλιούς μερακλήδες σαντουριέρηδες, τα εξαιρετικά βιολιά και κλαρίνα και τους αμανέδες του αείμνηστου Στρατή Ράλλη. Στην ψυχοσύνθεση των Μυτιληνιών υπάρχει το βιολί, το σαντούρι και οι αμανέδες. Μ’ αυτά γλεντούν, αυτά συντροφεύουν τις όμορφες αλλά και τις άσχημες στιγμές τους. Δεν θα μπορούσε επομένως η μουσική της Λέσβου να μην είναι ‘‘μερακλίδικη’’ αφού οι ίδιοι οι Μυτιληνιοί είναι γλεντζέδες, άνθρωποι ανοιχτοί που όταν πονάνε αλλά και όταν διασκεδάζουν το εκφράζουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.
Βέβαια, ανέκαθεν και σε κάθε τόπο τα “σουξέ” της εποχής δεν ήταν ανεπηρέαστα από τα αντίστοιχα άλλων τόπων. Άκουγε κανείς από λαϊκά τραγούδια με μπουζούκι, μέχρι “πόλκες” και ‘‘βαλσάκια”. Αλλά ταυτόχρονα, παίζονταν και τα δικά μας, τα μυτιληνιά. Σιγά σιγά όμως και όσο περνούν τα χρόνια, ακούγονται μόνο κάποιοι συγκεκριμένοι σκοποί, όπως τα “Ξύλα” που αναφέραμε προηγουμένως και εξαφανίζονται σταδιακά μερικοί άλλοι εξίσου όμορφοι και σημαντικοί για την εξέλιξη της μουσικής του τόπου μας. Να συνυπολογίσουμε επίσης και το γεγονός ότι συνήθως αυτά παίζονται από λαϊκές και όχι παραδοσιακές ορχήστρες. Σκοπός όλων των νέων μουσικών του τόπου μας θα πρέπει να είναι να καταφέρουμε να αναδείξουμε αυτήν τη μουσική και στις σημερινές συνθήκες και να την προστατέψουμε όπως οι παλαιότεροι που μας την κληροδότησαν.

Σ.Κ: Υπάρχει σήμερα σημαντικός αριθμός νέων και αξιόλογων μουσικών που ασχολούνται με την παράδοση;

Β.Π: Σίγουρα υπάρχουν και αυτό είναι που μας κάνει να χαμογελάμε και να κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά τα οποία ασχολούνται με παραδοσιακά όργανα, αγαπούν την παραδοσιακή μουσική και τον χορό. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια οι νέοι άνθρωποι στρέφονται προς την παράδοση γιατί εκεί βρίσκουν τις πραγματικές αξίες που εκλείπουν από την εποχή μας. Η παραδοσιακή μουσική τους γεμίζει και τους κάνει να αισθάνονται ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διανύουμε.
 

Σ.Κ: Τον περασμένο Νοέμβρη, στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα συναυλιών του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση-αφιέρωμα στη μουσική της Λέσβου και στο Δημήτρη Κοφτερό. Ως ένας από τους βασικούς συντελεστές της βραδιάς εκείνης, σε τι πιστεύεις ότι οφείλεται, η τόσο μεγάλη ανταπόκριση που υπήρξε από τους εν Αθήναις Μυτιληνιούς;

Β.Π: Κατά τη γνώμη μου, ο κόσμος εκείνη την ημέρα γέμισε την αίθουσα για δύο λόγους: ο πρώτος είναι η αγάπη και εκτίμηση που υπάρχει για το έργο του Δημήτρη Κοφτερού. Το ακροατήριο της αίθουσας ήξερε πολύ καλά που βρισκόταν καθώς και τον λόγο για τον οποίον ήρθε, που δεν ήταν άλλος φυσικά από το να τιμήσει ένα μεγάλο δάσκαλο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική και στην διδασκαλία της. Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός λόγος είναι ότι πάρα πολύς κόσμος έχει την ανάγκη να ακούσει καλή και ποιοτική παραδοσιακή μουσική, τραγούδια ξεχασμένα που προσπαθούμε να διασώσουμε και να διαφυλάξουμε ώστε να μην σβηστούν με το πέρασμα των χρόνων. Στόχος μας ήταν να παιχτούν τα τραγούδια αυτά με παραδοσιακά όργανα αλλά ταυτόχρονα με σημερινό ήχο και αντίληψη. 

Σ.Κ: Θα συμφωνείς μαζί μου πως η λήψη παρόμοιων πρωτοβουλιών στο μέλλον είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Με ποιον τρόπο θα έπρεπε όμως να διοργανώνονται οι εκδηλώσεις αυτές, δίχως να πέφτουν στην παγίδα του “κιτς”, της πλαστής και άκριτης αναπαράστασης του παρελθόντος;

Β.Π: Κοίταξε, εμείς οι μουσικοί, από την πλευρά μας, έχουμε να διαχειριστούμε ένα υλικό παλαιό, παιγμένο από μουσικούς με τις αντιλήψεις του παρελθόντος, αλλά ατόφιο. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, οφείλουμε να το ακούσουμε, να καταλάβουμε τι πρεσβεύει και να το ερμηνεύσουμε σωστά φέρνοντας το όμως την ίδια στιγμή στο σήμερα, κάνοντας το δηλαδή επίκαιρο. Εξυπακούεται βέβαια πως το ρεπερτόριο αυτό θα το σεβαστούμε και θα το διατηρήσουμε ταυτόχρονα παραδοσιακό. Από εκεί και πέρα, ό,τι παραπάνω χρειάζεται να γίνει σχετικά με τη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων και για να ακούσει περισσότερος κόσμος και κυρίως νέος ηλικιακά, τη μουσική αυτή, θα πραγματοποιηθεί μονάχα αν όλοι μαζί παραγωγικά συνεργαζόμενοι αλλάξουμε την υπάρχουσα νοοτροπία μας.
Συνοψίζοντας, θα πρέπει ουσιαστικά να μελετήσουμε και να αντιμετωπίσουμε με σεβασμό όλα όσα μας κληροδότησαν οι παλιοί δεξιοτέχνες κάνοντας την παραδοσιακή μουσική πιο προσιτή στους νέους ανθρώπους χωρίς να καταντάει ‘‘κιτς’’ και δήθεν εκσυγχρονισμένη . Θεωρώ ότι αυτό που θα στρέψει τους νέους ανθρώπους στη μουσική αυτή είναι η ανακάλυψη της ομορφιάς και της απλότητας της. Εγώ λοιπόν, ως μουσικός, οφείλω να συνεχίσω να μελετάω, να κάνω συναυλίες, να βγάλω και δίσκο ενδεχομένως. Αν αυτό που κάνω είναι καλλιτεχνικά άρτιο, τότε σίγουρα θα υπάρξουν εκείνοι που θα ενδιαφερθούν, θα ακούσουν το υλικό μου και θα παραβρεθούν σε μελλοντικές συναυλίες ή αφιερώματα όπως εκείνο του περασμένου Νοέμβρη στο Ωδείο του Νάκα.

Σ.Κ: Αφήνεις λοιπόν να εννοηθεί πως η παράδοση δεν είναι επ’ ουδενί ένα υλικό αποκλειστικά προς μελέτη και αποστήθιση αλλά ένας πλήρως εξελίξιμος ανά τα χρόνια οργανισμός.

Β.Π: Πρέπει να είναι σαφές για όλους πως το να τοποθετήσεις την παράδοση σε ένα μουσείο και να τη συναντάς εκεί, είναι κάτι που την ευνουχίζει. Για να αναφερθώ συγκεκριμένα στη μουσική που με αφορά, οφείλουμε να την μεταχειριζόμαστε με τρόπο που δε θα την απομακρύνει από την καθημερινότητα των ανθρώπων από την οποία άλλωστε προέρχεται. Τόσα χρόνια ο λαός γλεντάει με τους σκοπούς της ιδιαίτερης πατρίδας του και δε γίνεται ξαφνικά να τους πάρουμε και να τους τοποθετήσουμε σε ένα μουσείο. Πρέπει όμως ταυτόχρονα, τα τραγούδια αυτά να αναπαράγονται και να ακούγονται στο κατάλληλο μέρος. Δεν είναι “του σαλονιού”, αλλά αντιθέτως προορίζονται για τον απλό κόσμο, τις χαρές του και τις λύπες του.

Σ.Κ: Κατά την ‘‘αναπαραγωγή’’ του υλικού αυτού, μέχρι που πιστεύεις ότι πρέπει να φτάνει η παρέμβαση, “το προσωπικό γούστο”, του μουσικού;

Β.Π: Το υλικό αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα με σεβασμό. Για εμένα αυτό είναι το όριο που πρέπει να τίθεται. Άμα σεβαστείς την ιστορία, τη μουσική, το στίχο ενός τραγουδιού, τότε αναμφίβολα θα σε σεβαστεί κι αυτός. Από το ερώτημα σου όμως, προκύπτει ταυτόχρονα και ένα άλλο ερώτημα: προτιμάμε να παίζεται η παραδοσιακή μας μουσική με το λάθος τρόπο ή να μην παίζεται καθόλου; Αλλά αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο δεν μπορώ να απαντήσω με απόλυτη σιγουριά…

Σ.Κ: Ο αυτοσχεδιασμός (βλ. ενδεικτικά ταξίμια και αμανέδες) αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της μουσικής του νησιού και της παραδοσιακής μουσικής γενικότερα. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία ο μουσικός είναι πλήρως απελευθερωμένος ή υπάρχουν κανόνες τους οποίους και οφείλει σε γενικές γραμμές να ακολουθήσει;

Β.Π: Εμείς για να κάνουμε π.χ ένα ταξίμι πιάνουμε έναν δρόμο και πατάμε πάνω σε αυτόν. Κανόνες υπάρχουν με την έννοια των βασικών ‘‘πατημάτων’’. Για να γίνω πιο κατανοητός, όταν θέλεις να πας σε ένα μέρος, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα μονοπάτια για να φτάσεις εκεί. Σε άλλη περίπτωση θα χαθείς και θα βγεις αλλού. Από εκεί και πέρα, μείζονα ρόλο παίζουν το συναίσθημα και τα βιώματα του μουσικού. Για αυτό ένα ταξίμι και ένας αμανές, δεν μπορούν να επαναληφθούν με τίποτα. Αυτό που νιώθεις τώρα, δεν μπορείς να το νιώσεις μετά από 10 μέρες. Τον αμανέ, χωρίς πόνο στην καρδιά, δεν μπορείς να τον βγάλεις κι ας έχεις την τεχνογνωσία για να το κάνεις. Σε άλλη περίπτωση, αυτό που θα ακουστεί, θα είναι κάτι ψεύτικο. Για αυτό και οι παλιοί μερακλήδες αμανετζήδες τραγουδούσαν στα καφενεία χωρίς παραγγελίες και χωρίς κάποια περαιτέρω παράκληση. Απλά έπιναν το ούζο τους και στο τέλος εξέφραζαν με έναν αμανέ τον πόνο τους.
 

Σ.Κ: Ας αλλάξουμε θέμα. Κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα πορείας σου έχεις συνεργαστεί με αρκετούς καλλιτέχνες. Ως νέος και εξελίξιμος μουσικός, ποια θεωρείς τα σημαντικότερα εφόδια που έχεις αποκομίσει από τις συνεργασίες αυτές και ποια θεωρείς ενδεχομένως ως την πιο ξεχωριστή;

 

Β.Π: Κάθε μέρα που περνάει, ένας νέος μουσικός εξελίσσεται σε όλους τους τομείς. Στην τεχνική του, στην ερμηνεία του, σε όλα. Όντως έχω παίξει δίπλα σε πολλούς μουσικούς και σπουδαίους δεξιοτέχνες. Σταθμό στην καριέρα μου έχει αποτελέσει ο Νίκος Οικονομίδης ως φίλος (κυρίως) αλλά και ως μουσικός, δεξιοτέχνης και δάσκαλος. Με έχει βοηθήσει όχι τόσο στον τρόπο που παίζω αλλά στον τρόπο που αντιμετωπίζω τη μουσική συνολικότερα. Στο πως ακούω δηλαδή ένα τραγούδι, στο πως θα πλάσω συγκεκριμένες εικόνες στο μυαλό μου και τελικά θα το ερμηνεύσω.

Σ.Κ: Ταυτόχρονα, διαβάζω στο βιογραφικό σου ότι έχεις πλούσιες παράλληλες μουσικές σπουδές (Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής, Πτυχίο Αντίστιξης). Κατά πόσο είναι δυνατό οι σπουδές πάνω στη δυτική και τη βυζαντινή μουσική να διευρύνουν τους ορίζοντες ενός μουσικού που δραστηριοποιείται στο χώρο της παράδοσης;

Β.Π: Η ευρωπαϊκή και η βυζαντινή μουσική είναι η ‘‘Άλφα Βήτα’’ για κάθε μουσικό. Είναι ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί αλλά και κοινοί μεταξύ τους κόσμοι. Στην παράδοση, δυτική αρμονία και Ανατολή συναντιούνται και συνδυάζονται εξαιρετικά. Το ‘‘πάντρεμα’’ αυτό, πρέπει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό ένας παραδοσιακός μουσικός να το έχει πάντα υπόψιν του, ούτως ώστε και να εξελίσσει το παίξιμό του και να αντιμετωπίζει τα κομμάτια με πιο ολοκληρωμένο τρόπο.

Σ.Κ: Τέλος, θα ήθελα να αναφερθείς στα μελλοντικά σου σχέδια. Να περιμένουμε την ηχογράφηση κάποιου δίσκου;

Β.Π: Αυτή την περίοδο έχω αφοσιωθεί στις συναυλίες, στα γλέντια και στην επαφή μου με το κοινό γενικότερα. Σημαντική επιδίωξή μου αποτελεί επίσης η συνέχιση του έργου του δασκάλου μου όσον αφορά στη διάσωση και στη διάδοση του μουσικού πλούτου της Λέσβου καθώς και η διδασκαλία του σαντουριού σε όσο το δυνατόν περισσότερους νέους ανθρώπους για να συνεχιστεί η ύπαρξη του σε βάθος χρόνου. Επιπλέον γενικότερα, στο μυαλό μου υπάρχουν αρκετές ιδέες που με πολλή δουλειά θα υλοποιηθούν και θα ενισχύσουν την παραδοσιακή μουσική της πατρίδας μου. Παράλληλα θα ασχοληθώ και με την πρώτη μου προσωπική δισκογραφική δουλειά η οποία και θέλω να έχει μεν ένα σύγχρονο αέρα αλλά να πατάει ταυτοχρόνως και στα παλιά παραδοσιακά ακούσματα.

 

πηγή: www.tar.gr

 

Φωτοβολταϊκός Σταθμός "Κούκλα" στο χωριό Ανεμώτια του Νομού Λέσβου

Φωτοβολταϊκός Σταθμός από την "Δελφοί Ενεργειακή" - Πάρκο Κούκλα στο χωριό Ανεμώτια του Νομού Λέσβου

Έναρξη λειτουργίας: Οκτώβριος του 2011

 

Θέση

Στον ορεινό όγκο πίσω από το χωριό Ανεμώτια, σε πλάτωμα ύψους τουλάχιστον 900 μέτρων, σε νοικιασμένο οικόπεδο περίπου 16 στρεμμάτων, με μέσες γεωγραφικές συντεταγμένες: γεωγραφικό μήκος 26° 5'8.00"Α, γεωγραφικό πλάτος 39°14'43.00"Β.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Το πάρκο είναι ισχύος 69,9 KW. Αποτελείται από xxx φωτοβολταϊκά πλαίσια διαστάσεων 1.675 x 1.001 mm, ισχύος xxx w έκαστο, τοποθετημένα στο έδαφος με σταθερή κλίση. Τα πλαίσια συνδέονται με έξι (6) αντιστροφείς και στη συνέχεια με το δίκτυο της ΔΕΗ. Η εγκατάσταση περιλαμβάνει όργανα μέτρησης λειτουργίας με δυνατότητα τηλεμετάδοσης μέσω internet. Επίσης περιλαμβάνει συστήματα ασφαλείας με ηχητικό συναγερμό και τηλεφωνική ειδοποίηση καθώς και κάμερες τηλεπαρακολουθήσεως.

Μέση Παραγωγή – Απόδοση 

 

 

Οικονομική Αποδοτικότητα

 

Το πάρκο στοίχισε περίπου 250.000 € και δεν έλαβε επιδότηση. Η τιμή πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας (με ετήσια αναπροσαρμογή βάσει πληθωριστικού δείκτη) ανέρχεται σε 0,424€ ανά KWh. Δηλαδή η ετήσια είσπραξη είναι περίπου 49.500 €. Αναμένεται η απόσβεση του κόστους της επένδυσης σε 6 χρόνια, κατόπιν αφαιρέσεως των λειτουργικών εξόδων.

Σχετικά: Πράξη χαρακτηρισμού του Δ/ντή Δασών Λέσβου (Διάυγεια ΑΔΑ: 4Ι0ΕΕΜ-Δ, 24/11/2010)

 

περισσότερα εδώ:

www.delfoi-energeiaki.gr

 

 

16 πανέμορφοι καταρράκτες στη Λέσβο: θα αξιοποιηθούν;

Παρέμβαση του Γ. Χουτζαίου* για την αξιοποίηση των καταρρακτών της Λέσβου

αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Εμπρός"

Θα αξιοποιηθούν οι καταρράκτες;

(...) Νομίζω ότι γνωρίζετε πολύ καλά, από παλιότερη επαφή μας μέσω της εφημερίδας σας, ότι στη Λέσβο υπάρχουν 16 πανέμορφοι καταρράκτες.

Δε γνωρίζω, δε, αν έχουν περιληφθεί στην εισηγητική αίτηση του Δήμου Λέσβου με την οποία ολόκληρη η Λέσβος ανακηρύχθηκε Γεωπάρκο από την UNESCO.

 

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2011 υπέβαλα σχετική αναφορά στον κ. Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμ­βούλιο του Δήμου Λέσβου και τους ενημέρωνα ότι υπάρχει Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα που χρηματο­δοτεί κατά 85% όλες τις δαπάνες για την ανάδειξη και προβολή φυσικών δημιουργημάτων μεγάλου κάλλους (το υπόλοιπο 15% καταβαλλόταν από εθνικούς πόρους). Δυστυχώς το άριστο αυτό Πρόγραμμα πέρασε ανεκμετάλλευτο.

 

Σήμερα (σ.σ. 23 Μαΐου 2013) στην εφημερίδα σας διάβασα την προκήρυξη της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου για τα 13 έργα στο πλαίσιο των Ολοκληρωμένων Σχεδίων Ανάπτυξης Περιοχών Υπαίθρου (ΟΣΑΠΥ) του ΕΣΠΑ, που περιλαμβάνουν και τρία έργα για την ανάδειξη της διάκρισης της Λέσβου ως Γεωπάρκου.

 

Αλήθεια, ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται και οι καταρράκτες;

 

* Ο Γεώργιος Μ. Χουτζαίος είναι φυσικός - μαθηματικός, τ. πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Αθηνών

 

Ανακαλύψτε τους «κρυμμένους» καταρράκτες της Λέσβου

 

 

Ένα ποίημα για την Ανεμώτια

 

Η Ανεμώτια
 

Οι πρόγονοί μας του χουργιό

το είπαν Ανημώτια

γιατί ψιλά το χτίσανε

στου Άνεμου τα ώτα
 

Στου έδαφος του τ΄άγουνου

δύσκολα περπατούμε

μα του τόπου που γεννηθήκαμε

πρέπει να αγαπούμε
 

Ανεμωτισ΄ υπάρχουνε

σε όλη την οικουμένη

γιατί οι συνθήκες της ζωής

μας έχουν σκορπισμένοι
 

Όμως όπου και να βρισκόμαστε

στον κόσμο αυτόν που ζούμε

το όμορφο χωριουδάκι μας

ποτέ να μη ξεχνούμε
 

Και το σταυρό να κάνουμε

στου Χρστο του χωριανό μας

γιατί έφτου αφήσαμι

μικρά τουν αφαλό μας

Κων/νος Γ. Μητρέλλος

Ανεμώτια Λέσβου, Σεπτέμβριος 1980

 

 

αναδημοσίευση παλαιότερης ανάρτησής μας (17/02/2009)

 

Διαβάστε επίσης:

ΜΟΛΥΣΜΕΝΗ ΑΘΗΝΑ

 

 

 

Τοπικός Σύμβουλος στην Ανεμώτια "τους άλλαξε τα φώτα"...

Ο Τοπικός Σύμβουλος Κ. Χυδεριώτης τους "άλλαξε τα φώτα"...

 

Άλλαξε τους καμένους λαπτήρες στις κολώνες της ΔΕΗ γιατί αν περιμέναμε από τον Δήμο μάλλον ... θα μας έπνιγε το βαθύ σκοτάδι...

 

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα απο το δημοσίευμα του Lesvospost:

 

"τους άλλαξε τα φώτα"...

 

 

Εγκαίνια του κτηρίου Αγροτικού Ιατρείου Ανεμότιας και ένα σχόλιο

Δημοσίευμα για τα εγκαίνια του Αγροτικού Ιατρείου στο χωριό μας και ένα σχόλιο έτσι για να μην ξεχνιόμαστε... όπου γάμος και χαρά

 

Περιμένοντας το διορισμό γιατρού!

 

Της Ανδρονίκης Κουτσαβλή, από την εφημ. "Εμπρός"

 

Έγιναν, την Κυριακή των Βαΐων, τα εγκαίνια νέου κτηρίου όπου θα φιλοξενηθεί το Αγροτικό Ιατρείο Ανεμότιας και θα διαμένει ο γιατρός. Ωστόσο, η διαδικασία διορισμού του… εκκρεμεί.

 

Η ανάγκη των κατοίκων για παροχή πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας τούς οδήγησε να αναδιαμορφώσουν με δικά τους έξοδα το πρώην κοινοτικό κατάστημα και να το μετατρέψουν σε ιατρείο και σπίτι γιατρού. Στόχος τους, να δώσουν κίνητρο σε κάποιο γιατρό να έρθει στο χωριό τους, αφού η Πολιτεία όχι μόνο δε δίνει κίνητρα, αλλά αντίθετα έχει παγώσει τους διορισμούς.

Στην περίπτωση της Ανεμότιας, ο γιατρός Δαμιανός Σταθάκης δέχτηκε την τοποθέτησή του εκεί, έχει μετακομίσει ήδη στο χωριό, ωστόσο η πράξη διορισμού του εκκρεμεί εδώ κι ένα μήνα περίπου. Μιλώντας στο «Ε», είπε ότι έθιξε το ζήτημα στο διοικητή της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου, Ιωάννη Ευδοκιμίδη, που παρευρέθηκε στην εκδήλωση των εγκαινίων του Αγροτικού Ιατρείου, και η απάντηση που πήρε ήταν ότι είναι θέμα χρόνου να διευθετηθεί το ζήτημα.

 

Η σπίθα

«Το ότι θα λειτουργεί το Ιατρείο του χωριού μας είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί όλοι όσοι μένουν εδώ, δε χρειάζεται να πάνε σε κάποιο γειτονικό οικισμό ή στο Κέντρο Υγείας Καλλονής για τις πρώτες βοήθειες», είπε η Ειρήνη Χατζημήτρου, που ανήκει στην ομάδα Art Paint Ανεμότιας. Τα παιδιά της ομάδας αυτής, που είτε κατάγονται από το χωριό είτε μένουν μόνιμα σε αυτό, αποφάσισαν με την καθηγήτριά τους Μαρία Γερογιάννη - Λάσκαρη να κάνουν κατασκευές και να διοργανώσουν εκδηλώσεις, με στόχο να μαζέψουν χρήματα τα οποία θα δίνονταν με σκοπό να φτιαχτεί το ιατρείο και το σπίτι του γιατρού. Τότε ήταν που άναψε η σπίθα, η οποία δεν άργησε να γίνει φλόγα και όλοι οι Ανεμοτίσιοι βοήθησαν για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, είτε προσφέροντας χρήματα είτε χέρια εργασίας. Γεγονός αποτελεί ότι τα παιδιά αυτά αποτέλεσαν το φωτεινό παράδειγμα όλων. Ο Ιγνάτης Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης Μαρμάρου, ο Στέλιος Ταράνης, η Νταϊάνα Μετζού, η Ειρήνη Χατζημήτρου, ο Παναγιώτης Κουτζαβεκιάρης, ο Ελευθέριος Ταράνης, ο Νταβίτ Μετζού, ο Ιγνάτης Γιούπη, ο Δημήτρης Γιούπη, η Εσπερία Μητρέλλου, η Εμμανουέλα Καστρινέλλη, η Δήμητρα Χηδεριώτη, η Μυρσίνη Θεοδωρέλλη, η Κλεοπάτρα Βουλγαρέλη, ο Κυριάκος Θεοδωρέλλης, ο Νίκος Βουλγαρέλης, η Μαρία Ατσικμπάση, ο Σπύρος Ατσικμπάσης, ο Νίκος Χατζηδιάκος και η Ραλλίτσα Ψάλτου είναι τα παιδιά που δέχθηκαν τα συγχαρητήρια όλων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, για την αξιέπαινη προσφορά τους.

Την εκδήλωση έσπευσαν να χαιρετίσουν ο διοικητής της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου, Ιωάννης Ευδοκιμίδης.
 

Από την τελετή αγιασμού

 

Από τα εγκαίνια του Αγροτικού Ιατρείου. Ο μητροπολίτης Μηθύμνης, Χρυσόστομος, η πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Ανεμότιας, Ευανθία Χατζηδιάκου - Καφετζή, ο εκτελών χρέη διοικητή του Νοσοκομείου Μυτιλήνης και διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας, Χρήστος Θεοδώρου, ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λέσβου, Παναγιώτης Προβέτζας, ο πρώην υφυπουργός Υγείας Φραγκλίνος Παπαδέλλης, ο αντιδήμαρχος Καλλονής, Δημήτρης Ζαφειρίου, και ο διοικητής της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου, Ιωάννης Ευδοκιμίδης

 

Σχόλιο του blog μας:

 

Χίλια μπράβο στα παιδιά και στους όλους τους συγχωριανούς μας που έτρεξαν και με δικά τους έξοδα επισκεύασαν και αναδιαμόρφωσαν το πρώην κοινοτικό κατάστημα σε ιατρείο και σπίτι για τον γιατρό. Μας δίνει κουράγιο που ένας νέος γιατρός έχει δεχθεί να μείνει στο χωριό μας.

 

Όμως για να μην ξεχνιόμαστε...

Εκτός του Σεβασμιότατου, ο οποίος πάντα όπου και όπως μπορεί στηρίζει τις προσπάθειες μας, τι δουλειά είχαν στα εγκαίνια και οι τοπικοί άρχοντες; Μήπως γιατί βοήθησαν να γίνει το αγροτικό ιατρείο; Mήπως γιατί παλαιότερα είχαν μεριμνήσει για να μην κλείσει; Μήπως γιατί όταν έκλεισε φώναξαν και επιδίωξαν να επαναλειτουργήσει; Μήπως γιατί νοιάζονται για το χωριό μας;

 

Βρήκαν εύκολα τον δρόμο προς το χωριό για να έρθουν στα εγκαίνια ή χρησιμοποίησαν GPS προκειμένου να τους κατευθύνει;.... γιατί μόνο όταν πρόκειται για εγκαίνια και φωτογραφίσεις "νοιάζονται" για την Ανεμώτια και πολλές φορές, πολλοί, μαθαίνουν ότι υπάρχει αυτό το χωριό εκείνες τις στιγμές...

 

upd
Αντιγράφουμε από τη στήλη "Δηκτικά" του "Εμπρός"

Όπου γάμος και χαρά
Δεν ήταν λίγοι οι εκπρόσωποι της Πολιτείας που έσπευσαν την Κυριακή των Βαΐων στην Ανεμότια για να δώσουν το παρών στα εγκαίνια του κτηρίου όπου θα στεγάζεται το Αγροτικό Ιατρείο και το σπίτι του γιατρού. Βέβαια το έργο έγινε αποκλειστικά με την προσπάθεια και τις ενέργειες των κατοίκων, αλλά και όλων όσοι κατάγονται από κει, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, που μάζεψαν λεφτά ή έβαλαν ένα χεράκι βοηθείας για να σουλουπωθεί το ακίνητο εσωτερικά και εξωτερικά. Αυτοί θα έπρεπε να είναι οι πρωταγωνιστές της εκδήλωσης και όχι οι «επίσημοι», εκπρόσωποι μίας Πολιτείας που φαίνεται να σηκώνει τα χέρια για την υγεία των κατοίκων του νησιού, καθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση σημειώνεται καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της διαδικασίας του διορισμού του γιατρού. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο γιατρός έχει βρεθεί και ήδη εγκατασταθεί στο σπίτι εδώ και δύο βδομάδες, ενώ περιμένει περισσότερο από ένα μήνα τον επίσημο διορισμό του.

Όπου γάμος και χαρά (2)
Και τι να το κάνεις το κτήριο και το ιατρείο, όταν μέσα δεν υπάρχει ο γιατρός. Και δεν υπάρχει όχι ως υπόσταση, αλλά εξ αιτίας της γραφειοκρατίας. Δηλαδή δε φτάνει που δεν υπάρχουν γιατροί που θα θελήσουν να καλύψουν τα κενά στα χωριά του νησιού, έχουμε και την Πολιτεία που καθυστερεί τους διορισμούς των λίγων που αποφάσισαν να πάνε στις απομακρυσμένες περιοχές. Αυτό σημαίνει ότι η Πολιτεία φροντίζει να δυσχεραίνει όσο μπορεί την παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στους κατοίκους της Λέσβου. Γιατί εκτός του ότι μείωσε τους μισθούς των γιατρών, δεν προχωρά και τους διορισμούς τους. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης διαδικασίας διορισμού τεχνολόγου ιατρικών εργαστηρίων στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης. Τρία χρόνια περιμένει ο άνθρωπος τη μονιμοποίησή του, η οποία εξαρτάται από την υπογραφή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης!

Όπου γάμος και χαρά (3)
Βέβαια φταίμε και εμείς, γιατί μπορεί ωρυόμαστε για τα προβλήματα, αλλά όταν έρχονται οι εκπρόσωποι της Πολιτείας στους οποίους πρέπει να θίξουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν και να ασκήσουμε κριτική, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να πλέκουμε εγκώμια και να... υποκλινόμαστε μπροστά τους.